…. η πίστη δεν λειτουργεί με όρους μαγείας και αυτοματοποιημένους μηχανισμούς αναχαίτισης της όποιας φυσικής νομοτέλειας.
Εκεί επάνω έχει δωμάτια επιπλωμένα, αιθούσας φωταγωγημένας, οικήματα προς κατοικίαν έτοιμα, και ουδείς υπάρχει ο οικών; Μία τοιαύτη υπόθεσις μοι φαίνεται δυσπαράδεκτος, ως διισταμένη προς την ανεξάντλητον του Θεού Σύνεσιν και Τέχνην.
Ενώ πολύ λογικώτερον και Θεοπρεπέστερον ευρίσκω, οσάκις ανυψώνω τα βλέμματα προς τους κόσμους εκείνους, να βαυκαλίζομαι από την γλυκείαν πίστιν, ότι και εκεί επάνω πτερυγίζουν ψυχαί και εκεί επάνω πάλλουν καρδίαι…
Συχνά επιχειρείται η εύκολη ταύτιση της Εκκλησίας με ακραία φαινόμενα σωβινισμού και μισαλλοδοξίας. Η ταύτιση αυτή τροφοδοτείται από αρκετούς ιερωμένους και ιεράρχες και επιχειρείται από ανθρώπους που έχουν διακόψει την ουσιαστική σχέση με το αληθινό εκκλησιαστικό βίωμα και οδηγούνται από τις ιδεολογικές τους αγκιστρώσεις ή απλά θέλουν να είναι κομμάτι της εποχής . Επειδή αυτή η ταύτιση είναι διαστρεβλωτική και άδικη και προδίδει ρηχότητα και πνευματική οκνηρία θα παρουσιάσω μιαν άλλη Εκκλησία. Αυτή που δε ζητά αναγνώριση , τιμές και πρωτοκαθεδρίες αλλά μένει πιστή στις διδαχές του Ευαγγελίου…
Η αφήγηση του Χριστιανισμού για την ενανθρώπιση του Θεού του έχει ως κέντρο βάρους την πιο αποφασιστική αλληλεγγύη προς τους απόκληρους.
Αλληλεγγύη που εκδηλώνεται όχι με κάποιες χειρονομίες, αλλά με την ταύτιση μαζί τους. Ο Χριστός δεν στηρίζει απλώς τους απόκληρους· γίνεται απόκληρος.
Η αλλαγή του εαυτού είναι τρόπος αλλαγής του κόσμου. Ο Χριστός δεν γεννιέται σε παλάτι, αλλά ούτε καν σε σπιτικό. Γεννιέται καθ’ οδόν…
Η ζωή είναι κίνηση. Αυτό που ζει, κινείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ομοίως και η πνευματική ζωή είναι κίνηση. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή, η ιεροποίηση -ανάμεσα σε άλλα- της κίνησης. Η Παναγία περνά όλη της την εγκυμοσύνη εν κινήσει. . Η ώρα της γεννήσεως του Χριστού έρχεται εν κινήσει. Οι Μάγοι, οι πρώτοι που κατάλαβαν ότι κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί…
Αφήσαμε το ελαφρύ φορτίο,δηλαδή την αυτομεμψία,και σηκώσαμε το βαρύ,δηλαδή την αυτοδικαίωση
-Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός
Η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου βρίσκεται στην αυτοκαταδίκη του.
-Αββάς Ευάγριος
Το εκκλησιαστικό ιερατείο έχει κριθεί. Και για την Κατοχή, τότε που όρκιζε «κυβερνήσεις» δοσίλογων. Και για την επταετία, τότε που «διάβαζε» υπηρετώντας τη χούντα.Κρίνεται από τη μαυρίλα που αποπνέουν εκλεκτοί μητροπολίτες – υμνητές του χρυσαυγιτισμού. Αφού, όμως, ο κ.Ιερώνυμος θέλει να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την στάση της ιεραρχίας απέναντι στην Κατοχή και στην χούντα, πολύ ευχαρίστως.
Συνήθως, η Παναγία αναφέρεται ως παράδειγμα πραότητας, ταπείνωσης, ησυχίας. Αξίζει να δούμε όμως άλλη μία από τις αρετές της Θεοτόκου, η οποία δεν πολυαναφέρεται. Τη δύναμη.
Στη σημερινή (Κυρ. Ε΄ Ματθ.) ευαγγελική περικοπή βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο γεγονός. Ο Ιησούς θεραπεύει δύο δαιμονισμένους στη χώρα των Γεργεσηνών. Οι δύο αυτοί κατοικούσαν στα μνήματα, έξω από τη πόλη και αποτελούσαν κίνδυνο και φόβο για τους περαστικούς. Τα δαιμόνια αναγνωρίζουν τη θεότητα του Ιησού και του ζητούν να τα λυπηθεί. Αυτός τους…
Μια επιστροφή σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση θα φέρει τη δροσιά που ζητάνε οι ψυχές των χριστιανών και μη από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Και θα μου πει κάποιος «Δηλαδή τι μας λες; Να παρατήσουμε τις δουλειές μας,να φορέσουμε σανδάλια,να μείνουμε αξύριστοι και να τρέχουμε στο Σινά»;