Λίγες ημέρες έχουν περάσει από τότε που οι προβολείς της δημοσιότητας ήταν στραμμένοι στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία και όλοι προσπαθούν σήμερα να ερμηνεύσουν και να ζυγίσουν τη βαρύτητα της τελικής απόφασης.
Ο Ζακ Λακαρριέρ ταξιδεύει στη μυθική Αρκαδία, την ορεινή, ολιγόλογη κι αληθινή. Αναζητεί τα νερά της Στυγός σε μια ανάβαση που μοιάζει με κατάβαση στον βαθύτερο εαυτό. Κι ύστερα στρέφει το νου στην άλλη μεριά των βουνών όπου τοποθετεί η σύγχρονή του ιστοριογραφία το ξέσπασμα του Αγώνα της ανεξαρτησίας, αναπαράγοντας ένα μοτίβο που έχει πλέον βασίμως αμφισβητηθεί.
Ελίνα Καλοκαιρινού
«Η ταυτότης της θανούσης εξηκριβώθη υπό της Σημάνσεως, ένθα ήτο σεσημασμένη ως κομμουνίστρια υπ’ αριθ. 59953. Το πτώμα ανήκε εις την Αποστόλου Ηλέκτραν του Νικολάου»
Μου φαίνεται αδιανόητο όταν έχεις όλο τον χώρο δικό σου, να σκυλιάζεις και να διεκδικείς μετά μανίας την παραμικρή παλάμη γης στην οποία βρίσκει κάποιος άλλος – ριζικά, υπαρξιακά, οντολογικά άλλος κι αλλότροπος – καταφύγιο. Στην ουσία δεν σε ενοχλεί η θέα, αλλά η ιδέα της ύπαρξης του γυμνιστή στον «τόπο σου», ακόμα κι αν πρόκειται για το πλέον απόκρημνο κατσάβραχο στο οποίο δεν πρόκειται να πατήσεις ποτέ το πόδι σου.
Να τους σταματήσουμε ΤΩΡΑ !
Il faut les arrêter immédiatement !
Let us stop them NOW !
Μια καλή ευκαιρία είναι αυτή η,έντονη,συζήτηση που άνοιξε μέσω διαδικτύου.Αρκεί να μη μείνουμε στις σκηνές,τα μαγιώ και τα μαγαζιά.Άλλωστε τα πολύ άσχημα πράγματα στο νησί γίνονται εκτός τουριστικής περιόδου.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ – ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ
Την ώρα που πλείστοι όσοι συμπατριώτες μας, όχι μόνον έχουν πάψει να ονειρεύονται διακοπές, αλλά εργάζονται αδιάκοπα σε δυο ή και τρεις δουλειές (κάνοντας και τον σταυρό τους που έχουν έστω και μία) για να επιβιώσουν, στο εν λόγω (και όχι μόνο) νησί συναντάς ακόμη ανθρώπους που έχουν την απαίτηση, (συγγνώμη, την ΑΠΑΙΤΗΣΗ), να εργάζονται δύο ή το πολύ τέσσερις μήνες και να στρογγυλοκάθονται τους υπόλοιπους.
Εφέτος ξεσαλώσαμε
πέντ-έξι μαγκλαράδες
καλάμια καβαλήσαμε
μαζι μ’ ανδροκυράδες.
Τις πέννες εβουτήξαμε
σε πράσινο μελάνι…
Στη σημερινή (Κυρ. Ε΄ Ματθ.) ευαγγελική περικοπή βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο γεγονός. Ο Ιησούς θεραπεύει δύο δαιμονισμένους στη χώρα των Γεργεσηνών. Οι δύο αυτοί κατοικούσαν στα μνήματα, έξω από τη πόλη και αποτελούσαν κίνδυνο και φόβο για τους περαστικούς. Τα δαιμόνια αναγνωρίζουν τη θεότητα του Ιησού και του ζητούν να τα λυπηθεί. Αυτός τους…