Το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι ότι εξηγεί με απλό τρόπο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής στη Γερμανία και την αλληλουχία των γεγονότων από το 1919 ως το 1938 τα οποία επέτρεψαν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, αυτό που αργότερα ο Πουλαντζάς θα περιέγραφε ως ‘‘πέρασμα από το Κράτος Εκτάκτου Ανάγκης στο φασιστικό κράτος’’…
Ο κόσμος αλλάζει. Αυτό δεν είναι δα και καμία καινοτόμα διαπίστωση.
Επίσης, ο κόσμος αλλάζει με την κυριαρχική του πρόσληψη να επιχειρεί κάθε φορά την καθήλωση της δικής μας κατανόησης για την αλλαγή του. Ας μην μας παρασύρουν οι σειρήνες «των ουσιωδών που έχουν ειπωθεί και μένουν να γίνουν πράξη» γιατί το Σύστημα δεν είχε ποτέ μια ουσιοκρατική αντίληψη για τον εαυτό του…
Aν υπάρχει στην καρδιά σας ίχνος αγάπης προς την πατρίδα σας, αγάπης για την ανθρωπότητα, αγάπης για τη δικαιοσύνη, ακούστε προσεκτικά. Γνωρίζω ότι θα φιμωθώ για πολλά χρόνια. Γνωρίζω ότι το καθεστώς θα προσπαθήσει να αποσιωπήσει την αλήθεια με κάθε δυνατό μέσο. Γνωρίζω ότι θα εξυφανθεί εναντίον μου μια συνωμοσία με σκοπό να με θάψει στη λήθη. Αλλά η φωνή μου δεν θα κατασιγασθεί – θα αναδύεται από τα στήθη μου ακόμη και όταν θα νιώθω ολομόναχος…
…το κουτί πωλείται προς 6 δολάρια και περιέχει αυτό που γράφει. Όποιος δε, αποφασίσει να το αγοράσει περιμένοντας ότι δε θα βρει μέσα σε αυτό σκατά, θα κερδίσει ένα πολύτιμο μάθημα με μόλις 6 δολάρια!
Ο συλλογικός αυτός τόμος επιχειρεί να αναδείξει για πρώτη φορά την ιστορία της λογοκρισίας στην Ελλάδα σε μία αυτοτελή ενιαία αφήγηση μέσα από ετερόκλητα στιγμιότυπα λόγου, από τις εικαστικές τέχνες ως τη δημοσιογραφία και από τον κινηματογράφο ως τη λογοτεχνία ή τη φωτογραφία. Περιέχει επεξεργασμένες αρκετές από τις εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν στο ομώνυμο συνέδριο …
To Λύκειο Κυθήρων ταξιδεύει στην Ολυμπία και συμμετέχει στο Φεστιβάλ Ταινιών για Παιδιά και Νέους, με την πρόσφατη δημιουργία τους με τίτλο «World Mad»!
Γυρίζαμε την Κρήτη απ’ τη μια άκρη στην άλλη. Μετά από μια στάση σ’ ένα μεγάλο πάρκο με μαρμάρινα κολωνάκια και πλαστικές καρέκλες, με σιντριβάνια και παρφαί σοκολάτα πήραμε και πάλι τον δρόμο. Σε ένα γύρισμα του δρόμου…
Πολλά επικίνδυνα νέα «χούγια» φαίνεται πως έχουν μπει στην καθημερινή ζωή του νησιού μας και κάποιοι μπορεί να είναι και περήφανοι για αυτά, αλλά όμως, όποιος νοιάζεται αληθινά για την πατρίδα του και δεν είναι προδότης και μισέλληνας, θα χει δίκαιο να θορυβηθεί. Θα αφήσω απέξω όσα έχουν συμβεί τον περασμένο καιρό και κάποιοι προσπάθησαν…
Ο Γιώργος Δερτιλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο δίδαξε από το 1978 ως το 2000. Το 2000 εξελέγη διευθυντής σπουδών στην École des Hautes Études en Sciences Sociales του Παρισιού. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας. Δώδεκα βιβλία και 50 σχεδόν άρθρα του έχουν δημοσιευθεί ή μεταφραστεί στην ελληνική, αγγλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα.
Σ’ ένα παλιό ανέκδοτο από την άλλοτε Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ένας γερμανός εργάτης πιάνει δουλειά στη Σιβηρία. Ξέροντας ότι όλη η αλληλογραφία λογοκρίνεται, λέει στους φίλους του: «Ας επινοήσουμε έναν κώδικα. Αν το γράμμα μου που θα λάβετε είναι γραμμένο με το συνηθισμένο μπλε μελάνι, ό,τι γράφει θα είναι αλήθεια. Αν είναι γραμμένο με κόκκινο μελάνι, ό,τι γράφει θα είναι ψέματα.» Μετά έναν μήνα οι φίλοι του παίρνουν το πρώτο γράμμα…