Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση -και όλος ο αστικός μηχανισμός της-, έχει εξαπολύσει μια σφοδρή επίθεση εναντίων της εργατικής τάξης, και ειδικότερα των νεότερων, ηλικιακά, κομματιών της.
Εδώ. Εδώ είναι το Πολυτεχνείο. Οχι στο ντουλάπι με τις επετείους που θες να το καταχωνιάσεις. Όσο και να ιδρώνεις πάνω στο πληκτρολόγιό σου. Όσες κράμπες και να πάθουν τα υστερικά δάχτυλα που γράφουν στο κινητό σου. Όσες φορές κι αν γράψεις «τελεία και παύλα». Όσα ΕΓΩ (ναι, με κεφαλαία) κι αν στείλεις στα κοινωνικά…
Εφόσον έτυχε στη γενιά μας, να ζήσει τόσα «χρόνια δίσεκτα, μέσα σε μιαν ώρα», είναι κρίσιμο οι πολίτες να ανταποκριθούν ξανά, παρά το ότι η κυβέρνηση λειτουργεί χωρίς σχέδιο και έχει έτοιμο ένα «μαζί τα φάγαμε» για να αποσείσει τις ευθύνες της.
-Τα παιδιά, τί είναι;
-Μουσικοί.
-Βάλ’τους να φάνε!
Θυμάμαι την μικρή αδελφή μου να γυρνάει το μάνταλο της σιδερόπορτας που έβγαζε στο δρόμο λέγοντας «την κλείνω για να μη βγω έξω».
I remember my little sister turning the latch of the gate saying «I am closing it so I don’t go out on the street».
Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.
46 χρόνια μετά την εξέγερση των φοιτητών ενάντια στη δικτατορία, η λάμψη του αγώνα συνεχίζει να φωτίζει τις διεκδικήσεις για δημοκρατία, ελευθερία και δικαιώματα.
Το φασιστικό μοντέλο που θαύμαζε ο δικτάτορας προέβλεπε κάθετη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας και έδινε ιδιαίτερο βάρος στις «γυμναστικές επιδείξεις», στις «παρατάξεις», στις «παρελάσεις» και στις «λαμπαδηφορίες». Η ελληνική μίμηση δεν έφτασε βέβαια την επιβλητικότητα των τελετών που οργάνωνε ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ, αλλά ακολουθούσε πιστά τη συνταγή τους.
Τώρα που «επαναπροσλάβαμε» ως Δήμαρχο της καρδιάς μας τον κ. Χαρχάλια, και έχουμε πια την συνείδησή μας καθαρή, και το Δημοκρατικό μας καθήκον ολοκληρωμένο, για τον επόμενο μήνα, μπορούμε πια να ασχοληθούμε με σοβαρότερα θέματα. Λόγου χάρη, με τους υποψηφίους στις Βουλευτικές Εκλογές. (Για τα επόμενα 4-5 χρόνια μπορούμε να ξαναπέσουμε στον Αντιπροσωπευτικά Δημοκρατικό λήθαργό…
Παρά τις τελευταίες απαγορεύσεις, το άσμα τραγουδήθηκε στο Κεραμωτό δίχως κανέναν φόβο.