Είδα να «φεύγει» ένας γέρος
του Πάνου Ραμαντάνη
Ήμουν φαντάρος όταν πρωτοδιάβασα το “Χαιρετίσματα στο Θείο”. Μου το είχε δώσει ένας φίλος για να έχω παρέα στη σκοπιά. Κάτι σχολίασα για το ότι είναι πολύ μεγάλο και θα το βαρεθώ. Πού να’ξερα ότι από τότε ο Τσαβαρία θα γινόταν κόλλημα και τα βιβλία του θα μου έκαναν παρέα για πάντα.
Ερχόταν συχνά στην Ελλάδα. Μια φορά τον είδα στην τηλεόραση να παίζει τάβλι στην Πέρδικα με το θείο μου το Νώντα και μετά να κάνει βόλτα στη Μονή με ένα καΐκι. Ωραίος τύπος.
Διάβασα προχθές τη είδηση.
“Άντε ρε μουτσάτσο, καλό δρόμο.”
Γ.Δ.