Έκκληση προς τις Εκκλησίες εκείνες, που έχουν δηλώσει πως δεν θα λάβουν μέρος στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας, να παραστούν έστω και την τελευταία στιγμή, απηύθυνε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά την άφιξη του στην Κρήτη. Όπως είπε ο Παναγιώτατος, η ευθύνη για την απόφαση μη προσέλευσης, «βαρύνει τας ιδίας τας Εκκλησίας» και τους προκαθημένους τους, καθώς δεν τιμούν την προ τεσσάρων μηνών, συμφωνία της Γενεύης. Σημειώνεται ότι το σημαντικότερο γεγονός της Ορθόδοξης Εκκλησίας τα τελευταία 1.300 χρόνια, όπως είναι εύλογο, συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλου του κόσμου καθώς αποτελεί την πρώτη συνάντηση των Ορθοδόξων Προκαθήμενων και Επισκόπων μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών το 1054. [Από την ειδησεογραφία του Ημερήσιου Τύπου]

Οι Έλληνες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, έχουν μαύρα μεσάνυχτα από την διδασκαλία της Εκκλησίας˙ κι ας δηλώνουν κατά μεγάλο ποσοστό Ορθόδοξοι. Οι περισσότεροι είναι, στην καλύτερη περίπτωση, απολύτως άσχετοι ή έχουν μια εντελώς διεστραμμένη εικόνα της διδασκαλίας της Εκκλησίας…

Η λιτάνευση είναι ένα κομμάτι της εκκλησιαστικής ζωής. Και όπως οτιδήποτε γίνεται στην Εκκλησία, από τα Μυστήρια ως την πιο απλή ακολουθία, σκοπό έχει την ένωση τόσο μεταξύ των ανθρώπων όσο και μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Και αυτή η ένωση επιτυγχάνεται προσευχητικά, μυστικά αλλά και πρακτικά…

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία θρησκευτική απάτη. Πληρώνουμε όμως κάθε χρόνο το Άγιο Φως ως κάτι το θαυματουργό που πρέπει επειγόντως να έρθει με το αεροπλάνο. Οπότε, πριν εφευρεθούν τα αεροπλάνα, ο κόσμος έπαιρνε το ψεύτικο άγιο φως;

Ο Χριστός σε κανέναν αμαρτωλό δεν μίλησε άσχημα παρά μόνο στους φιλάργυρους και τους υπερήφανους• αυτούς, δηλαδή, που έχουν ως ύψιστο αγαθό το χρήμα κι ως όνειρο ζωής την εξουσία επί των συνανθρώπων τους. […] Αυτού του είδους οι άνθρωποι θα είναι πάντα ξένοι για τον Χριστό και ποτέ δεν θα Τον γνωρίσουν αληθινά γιατί δεν τολμούν να αλλάξουν τον εαυτό τους για να Τον συναντήσουν, παρά μόνο θέλουν να Τον ‘‘χρησιμοποιήσουν’’ για να επικυρώσουν τις αδυναμίες τους, τα πάθη τους και τα ελαττώματά τους…

Φοβάμαι, λοιπόν, ότι ακόμα κι αυτό που λέμε ‘‘Μεγάλη Εβδομάδα’’ κινδυνεύει να είναι μια γενικότητα. Τι θα πει Μεγάλη Εβδομάδα; Για πάρα πολλούς θα πει κάτι για διακοπές, κάτι για παιδικές αναμνήσεις, κάποιο φολκλορικό στοιχείο, τη Μεγάλη Παρασκευή οι λυπητερές καμπάνες, τη νύχτα της Ανάστασης από έθιμο το κερί στο χέρι και μετά ένα καλό φαγητό, η παραδοσιακή μαγειρίτσα. Αλλά τι σημαίνουν όλ’ αυτά για τη ζωή και το θάνατο;

Αν λοιπόν κάποιος μεταλαμβάνει κάθε Κυριακή και μετά γυρίζει σπίτι του και συκοφαντεί, βρίζει, υπερηφανεύεται και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, προφανώς, τίποτα θετικό δεν αποκομίζει. Το ίδιο ισχύει και για το σύνολο, όμως, αφού και η Εκκλησία απευθύνεται τόσο στον καθένα ξεχωριστά όσο και σε όλους συνολικά. Το νησί φέτος αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα ανομβρίας και πραγματοποιήθηκαν δεήσεις, όπου συμμετείχε αρκετός κόσμος αλλά δεν έγινε τίποτα. Γιατί; Γιατί δεν ακούστηκαν αυτές οι προσευχές;

Καλό είναι να τα σκεφτούμε αυτά με την ευκαιρία μια γιορτής η οποία μάς θυμίζει ότι η Παναγία, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σωτηρία μας, επέλεξε να την υποπτευθούν ως μοιχαλίδα, να γεννήσει σε μια σπηλιά περιτριγυρισμένη από ζώα, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και στο τέλος να δει τον Υιό της να βασανίζεται και να θανατώνεται ενώ ήταν ο μόνος αθώος που περπάτησε σε αυτή τη γη. Αν αυτά δε μας συγκινούν, τότε κακώς φέρουμε τον τίτλο του χριστιανού…

Το σωστό ερώτημα δεν είναι γιατί δεν έρχονται πολλοί άνθρωποι στην Εκκλησία αλλά γιατί έρχονται κι αυτοί που έρχονται. Ναι, όπως το διαβάζετε. Η απορία μου δεν είναι γιατί εκκλησιάζονται τόσο λίγοι αλλά γιατί εκκλησιάζονται τόσο πολλοί.
Ο χριστιανός δεν επιζητεί να εξουσιάσει αλλά να υπηρετήσει τους συνανθρώπους του. Δεν είναι η υπερηφάνεια το ζητούμενο αλλά η ταπείνωση…

«Δε γράφεις κάτι για το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, να το βάλουμε στην ιστοσελίδα μας;» Αυτό μου είπε ο αγαπητός μου φίλος Δημήτρης, και … μπαμ! Το ‘‘όνειρο’’ (σχεδόν) κάθε παπά έγινε πραγματικότητα: θα γίνω opinion-maker της τοπικής κοινωνίας, γράφοντας κατεβατά, βαθυστόχαστα και θεολογικότατα! Ετοίμασα λοιπόν τις πηγές μου, άρθρα και κείμενα Αγίων, Μητροπολιτών, θεολόγων…