7 πόλεμοι, 4 εμφύλιοι, 7 πτωχεύσεις
του Γ.Β. Δερτιλή

Ο Γιώργος Δερτιλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο δίδαξε από το 1978 ως το 2000. Το 2000 εξελέγη διευθυντής σπουδών στην École des Hautes Études en Sciences Sociales του Παρισιού. Διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας. Δώδεκα βιβλία και 50 σχεδόν άρθρα του έχουν δημοσιευθεί ή μεταφραστεί στην ελληνική, αγγλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα.

Το κόκκινο μελάνι
του Σλάβοϊ Ζίζεκ

Σ’ ένα παλιό ανέκδοτο από την άλλοτε Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, ένας γερμανός εργάτης πιάνει δουλειά στη Σιβηρία. Ξέροντας ότι όλη η αλληλογραφία λογοκρίνεται, λέει στους φίλους του: «Ας επινοήσουμε έναν κώδικα. Αν το γράμμα μου που θα λάβετε είναι γραμμένο με το συνηθισμένο μπλε μελάνι, ό,τι γράφει θα είναι αλήθεια. Αν είναι γραμμένο με κόκκινο μελάνι, ό,τι γράφει θα είναι ψέματα.» Μετά έναν μήνα οι φίλοι του παίρνουν το πρώτο γράμμα…

Δεκαοχτώ Κείμενα και μια λογοκρισία
της Κατερίνας Μαριάτου

«Ήταν λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση της «Δήλωσης των 18» που είχα συνυπογράψει –κάτι που μερικοί άσπονδοι φίλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να παρασιωπήσουν, δίνοντας έμφαση στα «18 Κείμενα»… Με κάλεσαν λοιπόν στην Ασφάλεια. Ο αστυνομικός είχε μπροστά του έναν ογκώδη φάκελο σα να’ μουνα κανένας εγκληματίας. ‘Αρχισε να τον σκαλίζει.»

Μάριος Χάκκας
Το ψαράκι της γυάλας
(διήγημα)

«Μπα, δεν κρατάει για πολύ αυτή η κατάσταση. Όπου να ‘ναι θα πέσουν». […] «Πώς θα πέσουν;» άκουσε μια φωνή μέσα του, «όπως τα ώριμα φρούτα από μόνα τους ή τινάζοντας το δέντρο γερά;». «Θα τους ρίξει ο λαός», διόρθωσε πικραμένος λιγάκι, γιατί ήτανε δεδομένο ότι θεωρούσε τον εαυτόν του ένα μ’ αυτό το λαό κι επομένως δεν έβγαζε την ουρά του απ’ έξω.

Τάσος Λειβαδίτης

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»
του Τάσου Λειβαδίτη

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.

Η αποκάλυψη της ταυτότητας της Έλενας Φεράντε: ερευνητική δημοσιογραφία ή βίαιο ξεγύμνωμα;
(αναδημοσίευση)

της Ιουλίας Λειβαδίτη

Το ξεγύμνωμα και η διαπόμπευση της Έλενας Φεράντε είναι μια βίαιη και χοντροκομμένη πράξη. Δημιουργικά μπορεί να την καταστρέψει (έχει πει ότι δεν μπορεί να γράψει χωρίς την ανωνυμία της), οπότε είναι και μια κακόβουλη πράξη.

Νίκου Χουλιαρά*
Τα λόγια που είπε ο Μάρκος Μπότσαρης στο λόρδο Βyron, στα ελληνικά και χωρίς την παρουσία διερμηνέως, στη συνάντηση που όρισε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο Νίκος Χουλιαράς
(διήγημα)

«Εκεί απάνω, σαλεύει ακόμα, ένα άσπρο φτερό σαν ερημιά.»

Μηδενί δίκην δικάσῃς
πρίν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς

Μέσα στην Εκκλησία αναπτύσσονται διαχρονικά τρεις τάσεις έναντι της υπερκείμενης  –συχνά εχθρικής κι ενίοτε αλλόπιστης–  πολιτικής εξουσίας. Η μία τάση συμπλέει με τις δημόσιες αρχές, αποκρύπτοντας και νομιμοποιώντας την βίαιη φύση τους, με κύριο σκοπό να προστατεύσει την Εκκλησία στην εγκόσμια διάστασή της ως θεσμό, δηλαδή ως εξουσιαστικό μόρφωμα. Πρόκειται για μια εκρηκτική ανάμειξη μεταφυσικής και…