Εδώ. Εδώ είναι το Πολυτεχνείο. Οχι στο ντουλάπι με τις επετείους που θες να το καταχωνιάσεις.
Όσο και να ιδρώνεις πάνω στο πληκτρολόγιό σου. Όσες κράμπες και να πάθουν τα υστερικά δάχτυλα που γράφουν στο κινητό σου.
Όσες φορές κι αν γράψεις «τελεία και παύλα».
Όσα ΕΓΩ (ναι, με κεφαλαία) κι αν στείλεις στα κοινωνικά δίκτυα, εκεί όπου φτιάχνεις φανταστικούς εχθρούς που σου δίνουν σημασία για να υπάρχεις.
Όσο να φωνάζεις και να απειλείς, ενώ κανείς δε σου φωνάζει και δε σε απειλεί.
Ότι κι αν κάνεις, η ιστορία δεν αλλάζει. Ή, ακόμα τρομακτικότερο για την ψυχή σου, αλλάζει αλλά όχι από εσένα. Από κανέναν άφιλο ανθρωποφοβικό, από κανένα φασίζοντα. Ακόμα κι αν σβήσεις τη λέξη Πολυτεχνείο από τα λεξικά, το λήμμα αμέσως θα καταληφθεί από άλλες λέξεις με το ίδιο όνομα/νόημα.
Καινούρια Πολυτεχνεία γεννιώνται και ανατρέπουν παλιές χούντες.
Δεν λείπουν. Ποτέ.
Εδώ είναι πάντα.
Εδώ. Για να φοβάσαι και να ιδρώνεις.