.

Το σύνθημα «Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη» (No Justice No Peace) έχει ακουστεί σε όλη την υφήλιο. Από το Νοτιοαφρικανικό Apartheid, στο Κασμίρ, στην Παλαιστίνη, στις ΗΠΑ. Τώρα, και στη Θεσσαλονίκη.

Η γειτονιά μας φλέγεται, το Ισραήλ ανενόχλητο θερίζει αόπλους, η πολιτισμένη Δύση βομβαρδίζει – σαν από ιστορικό φθόνο – τις πιο αρχαίες πόλεις του κόσμου καθώς οι «ενδείξεις για χημικά» της Δαμασκού θυμίζουν τις «ενδείξεις για πυρηνικά» της Βαγδάτης. Όμως εμείς δεν χάνουμε την ψυχραιμία μας και εξακολουθούμε τον αγώνα για τα σημαντικά προβλήματα της χώρας και την  απόδοση δικαιοσύνης.

Για ένα κομμάτι της κοινωνίας μας (ελπίζω ακόμα να είναι μεγαλύτερο από τους αποβλακωμένους οπαδούς) η φράση αυτή, πέρα από το νόημα που κομίζει, έχει μια ιερότητα. Οπότε η χρήση της «επι ματαίω» συνιστά μια -έστω μικρού βαθμού- ιεροσυλία. Διότι ακόμα και ένα απλό σύνθημα μπορεί να είναι ιερό, όταν έχει ακουστεί τόσες φορές σε ματωμένα χώματα.

.

.