Το 1981 ήμουν στην πρώτη δημοτικού. Μέχρι τότε είχα επισκεφθεί δυο φορές το Σινεάκ για να δω κινούμενα σχέδια. Ταινία στο σινεμά δεν είχα δει ακόμα. Εκείνη τη χρονιά κυκλοφόρησαν στους κινηματογράφους δύο ταινίες που με σημάδεψαν. Τη μία την είδα, την άλλη όχι.
Στα δύο μοναδικά τηλεοπτικά κανάλια διαφημίζονταν συχνά-πυκνά οι κινηματογραφικές παραγωγές της εποχής. Θυμάμαι λοιπόν με πόση ανυπομονησία περίμενα κάθε βράδυ να δω το τρέιλερ της Μεγάλης Απόδρασης των 11. Κάθε βράδυ. Κάρφωνα το βλέμμα μου στην οθόνη για να προλάβω να δω τον Πελέ και τον Αρντίλες, που εμφανίζονταν για ένα ή δύο δευτερόλεπτα, αρκετά πάντως για να μπορώ με την παιδική μου φαντασία να φτιάχνω καινούριους κόσμους και να ονειρεύομαι.
Ώσπου μια μέρα, ο πατέρας μου 
πρότεινε να πάμε παρέα στο σινεμά. Με ρώτησε αν έχω κάποια προτίμηση σε ταινία. Φυσικά του είπα την ταινία με τον Πελέ. “Δε θες να πάμε στον Άνθρωπο με το Γαρύφαλλο;” με ρώτησε μάλλον αστειευόμενος καθώς ήταν ακατάλληλη για 6άχρονα παιδιά. “Όχι, θέλω να δω τον Πελέ.” απάντησα, σίγουρος για την επιλογή μου. Η ταινία του Νίκου Τζίμα, Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, προβαλλόταν στις αίθουσες την ίδια περίοδο με την Απόδραση των 11. Δε μου είχε κάνει καμία εντύπωση, ούτε το τρέιλερ, ούτε ο τίτλος. Δε μπορούσε να συγκριθεί με ολόκληρο Πελέ. Όμως γιατί να θέλει να τη δει ο πατέρας μου; Γιατί μου την πρότεινε ακόμα κι αν δεν το εννοούσε; Πώς είναι δυνατόν να προτιμά μια ελληνική από μια ταινία δράσης με Γερμανούς και μπάλα;
Πήγαμε στη Μεγάλη Απόδραση των 11 και βέβαια μαγεύτηκα από την ταινία, το μεγάλο πανί και τη σκοτεινή αίθουσα του κινηματογράφου. Η πρώτη μου μεγάλη ταινία στο σινεμά. Οι εικόνες της με συνόδευαν για χρόνια στον ύπνο αλλά και στον ξύπνιο μου. Το να μάθω να κάνω το ανάποδο ψαλίδι του Πελέ ήταν η μοναδική μου φιλοδοξία μέχρι το γυμνάσιο. Ακόμα και τώρα θυμάμαι λόγια και εικόνες από σκηνές της ταινίας.
Εκείνο το βράδυ, μετά την προβολή, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο για το σπίτι. Μια σκέψη γυρνούσε μέσα στο μυαλό μου. Τι καλύτερο μπορεί να έχει η άλλη ταινία από την ταινία που μόλις είχαμε δει; Και ρώτησα τον πατέρα μου: “Τι είναι ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο;”. Σαν να περίμενε πολύ καιρό αυτή την ερώτηση, άρχισε να μου μιλάει για τον Μπελογιάννη. Μιλούσε για τον αγωνιστή, τον ήρωα, τον σύντροφο, τον ρήτορα. Για το ποίημα του Ρίτσου, για το δίκιο, για τον αγώνα για έναν καινούριο, καλύτερο κόσμο. Μιλούσε με συγκίνηση και ειλικρίνεια. Μου είπε όλη την ταινία του Τζίμα κι ας μην την είχε δει. Ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι και τόσο καλά φτιαγμένος. Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι κάποιοι πολεμούν για να τον κάνουν καλύτερο και κάποιοι άλλοι τους πολεμούν και τους σκοτώνουν. Η ταινία του Τζίμα με σημάδεψε και ας μην την είχα δει.
Κοιμήθηκα και ονειρεύτηκα τη φάση του χρυσού γκολ των 11. Όμως το ανάποδο ψαλίδι δεν το έκανε ο Πελέ αλλά ο Νίκος Μπελογιάννης*, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο.
*Ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε (σαν σήμερα) στις 30 Μαρτίου του 1952, στις 4:12 στο Γουδί, μαζί με τρεις συντρόφους του. Το LEFT.GR δίνει κάποιες πληροφορίες για τη ζωή και το θάνατό του.
Γράψτε κάτι και για τις εκτελέσεις και τις σφαγές στο Μελιγαλά που ως Πολιτικός Επίτροπος του Βελουχιώτη επέβλεψε.
Όπως και ως Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στη μάχη της Έδεσσας. ΠΕ της 14ης Ταξιαρχίας και υφιστάμενός του ο Σλαβομακεδόνας αυτονομιστής Πασκάλ Μητρόφσκι. Σιώπησε, σαν ορθόδοξος κομμουνιστής στην κατηγορία κατά του Ταξίαρχου Γεωργιάδη του ΔΣΕ, που εκτελέσθηκε ως υπεύθυνος της ήττας.
Ή που ως Πολιτικός Επίτροπος στο Γράμμο, σιώπησε στην άδικη κατηγορία και εκτέλεση του Ταξίαρχου Γιαννούλη.
Αν θα ρωτήσει κάποιος σήμερα τι ήταν ο Μπελογιάννης, το 80% θα απαντήσει ότι ήταν ένας αγωνιστής της Δημοκρατίας, ο άνθρωπος σύμβολο της αντίστασης, με το γαρύφαλλο, που το εμφυλιοπολεμικό κράτος της Δεξιάς εκτέλεσε για τα πιστεύω του. Ποιος όμως ήταν για τους γνωρίζοντες;
Ο άνθρωπος αυτός γι’ αυτούς που γνωρίζουν, με σημαντικές θέσεις, με διακήρυξη του ΚΚΕ «τα όπλα παρα-πόδα», έρχεται παράνομα στην Ελλάδα το 1950, όταν ακόμη δεν έχουν στεγνώσει τα δάκρυα και δεν έχουν ταφεί οι νεκροί και από τις 2 πλευρές, για να οργανώσει το αποδεκατισμένο ΚΚΕ. Πείτε την αλήθεια, αν γινότανε τα πράγματα αντίθετα στις «Λαϊκές Δημοκρατίες», τι τύχη θα επιφυλάσσονταν σε έναν αντίπαλό του;…
Ανοιξτε τουλαχιστον την Βικιπαιδια να δειτε ποιοι εκτελεστηκαν ΝΟΜΙΜΩΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ Γ.Ε.Στρατου που ξεκαθαρα αναφερει οτι εστω κ προφορικη συνεργασια με τον εχθρο σε καιρο πολεμου τιμωρειται με εκτελεση!!! Ποσο μαλλον οι ταγματασφαλιτες που εκτελεσtηκαν εκει, που ειχαν εξοπλιστει απο τον εχθρο κ λεηλατουσαν, βασανιζαν κ δολοφονουσαν μαζι του Ελληνες!!! Διαβασε επισης για να μαθεις για τους αμαχους χαροκαμενους που εσπευσαν εκει για να λιντσαρουν αυτους που μεχρι χθες του σκοτωναν κ τους τρομοκρατουσαν κ τους βιαζαν κ τους εκλεβαν με τις πλατες των γερμανων !! Οπως επισης οτι δεν υπηρχε κανενα παιδακι εκτελεσμενο !! Ενας 18χρονος ηταν ο πιο νεαρος κ 18 γυναικες, συνεργατες ολοι τους των ναζι!! Και οτι απο ολους τους εκτελεσμενους ΜΟΝΟ 108 ηταν απο το Mελιγαλα πραγμα που ξεκαθαρα σημαινει οτι ηταν ολοι τους ταγματα ασφαλειας με στρατολογημενους απο ολα τα σημεια της χωρας!!! Αυτα χαριν της ΑΛΗΘΕΙΑΣ που ο ΙΗΣΟΥΣ μας διδαξε να υποστηριζουμε με καθε κοστος!!!!! ……οπως εκανε κ ο Μπελλογιανης περηφανα κ αφοβα μπροστα στους δικαστες του….
Υ.Γ ο ενας απο τους στρατοδικες ηταν ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟς ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Γ. Παπαδοπουλος μετεπειτα δικτατορας κ ενας απο τους υπευθυνους για την προδοσια της Κυπρου στους Τουρκους σε συνεργασια με τη CIA…
Έχεις απόλυτο δίκαιο και συμφωνώ μαζί σου, άλλα αν διαβάσεις παρακάτω όλα όσα έχει γράψει ο π.θ.τ. και από που αντλεί τις πληροφορίες του τότε άδικα κοπιάζουμε.
Σαν ιερωμένος που είστε δεν περίμενα κάτι πρωτότυπο σαν σχόλιο για τον Νίκο Μπελογιάννη. Το μόνο που καίει όσους από ταγματασφαλίτες γίνανε χρυσαυγίτες είναι η ήττα του μελιγαλα, Μια ζωή μιλάτε για σφαγή και κομμουνιστικό κίνδυνο
http://www.efsyn.gr/arthro/ton-fovoyntan-kai-nekro
http://www.tsantiri.gr/themata/i-alithia-gia-tin-pigada-tou-meligala-tagmatasfalites-ke-prodotes-i-ektelesthentes/
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AC
Αφήστε τί λέω εγώ σαν ιερωμένος. Δείτε καλύτερα τί πρωτότυπα γράφουν για τον Νίκο Μπελογιάννη ο πρώην κομμουνιστής δικηγόρος Γιάννης Καραμούζης, η σύντροφος του Μπελογιάννη Έλλη Παππά στο βιβλίο της »Μαρτυρίες μιάς διαδρομής» για όλους και μεταξύ άλλων την δήθεν πλαστή επιστολή Πλουμπίδη, ο γιός του Μπελογιάννη,Νίκος Μπελογιάννης για τον Ζαχαριάδη, ή ο κομμουνιστής συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη, Τάκης Λαζαρίδης στο βιβλίο του »Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» για τις ευθύνες του ΚΚΕ για τον εμφύλιο και διάφορα άλλα., όπως και ο Άγις Στίνας,πρώην κομμουνιστής,μετά τροτσκιστής και τελικά αναρχικός στα τέλη ντης ζωής του,στο βιβλίο του »ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ» :
http://bankingnews.gr/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE/item/299523-mp
https://gianniotis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5429.htmlelogiannhs-aristeros-ideologos-me-to-garyfallo-h-stygnos-aimostaghs-dolofonos
http://www.provo.gr/eam-elas-opla/
Σοβαρά ιεροσύνη και αριστερά δεν πάνε μαζί. .Λίγα είναι τα παραδείγματα που ιερωμένοι πάλεψαν μαζί με τον λαό για δικαιοσύνη και ελευθερία. Και από τα κείμενα που έχετε αναρτήσει και συλλέγεται πληροφορίες λείπει η διεύθυνση ιστορίας στρατού _εκεί να δεις αμεροληψία _ Ο Νίκος Μπελογιάννης πάντα θα είναι ο αγνός αγωνιστής που έπεσε σαν Ιφιγένεια από το ίδιο το κόμμα του
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει συλλογική ευθύνη στα πεπραγμένα του ΚΚΕ.
Απ’ όσο γνωρίζω, κανείς απ’ όσους αναφέρατε, δεν κατηγορεί τον Μπελογιάννη.
Προφανώς το ΚΚΕ υπέπεσε σε σφάλματα, όσο και η αντίθετη πλευρά. Δυστυχώς, στις εμφύλιες συρράξεις δεν υπάρχουν αναμάρτητοι.
Όσο για την υπόθεση του Μελιγαλά, νομίζω ότι ακόμα είναι νωρίς για να γραφτεί η ιστορία με ανεξάρτητο τρόπο, αποστασιοποιημένη από πάθη.
πολλοί αριστεροί θυσιάστηκαν σαν Ιφιγενειες από το ίδιο το κόμμα τους για να εξιλεωθούν κάποιοι που κάποτε θα έπαιρναν τα υνιά της αριστεράς. Εδω το ίδιο το ΚΚΕ έκανε τόσα χρονιά να αναγνωρίσει τον αρχικαπέτανιο Αρη.Τον Μπελογιάννη δεν μπορεί κάνεις να τον κατηγορήσει για τίποτα και πότε
Βεβαίως Ιερωσύνη και Αριστερά δεν πάνε μαζί,διότι για την Αριστερά η Θρησκεία είναι το όπιο του λαού,αλλά και γιατί ο παραδοσιακός υλισμός του Μαρξισμού εναντιώνεται στη Θρησκεία και τη μεταφυσική.
Και τα παραδείγματα @κ.Σμαρδένκα ,όπου Ιερείς αγωνίστηκαν μαζί με το λαό και θυσιάστηκαν για για την ελευθερία και τα ιδανικά του αντιθέτως είναι πάρα πολλά! Επ’ αυτού σας παραπέμπω στον Τόμο της Ιεράς Συνόδου-Κλάδος Εκδόσεων Επικοινωνιακής και Μορφωτικής Υπηρεσίας- με τίτλο: »Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή».
Περιέχει τα στοιχεία όλων όσων κληρικών εκδιώχθηκαν,βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης. Βασίζονται σε ιστορικά Αρχεία,δεν μπορείτε να τα αμφισβητήσετε.
Στο θέμα του άρθρου τώρα: Στην γενοκτονία του Μελιγαλά από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τον αρχισφαγέα Άρη Βελουχιώτη, ο Νίκος Μπελογιάννης μαζί με τον Ακρίτα,τον Ωρίωνα, τον Κουλαμπά,τον Αχιλλέα Μπλάνα,και άλλους μόνιμους Αξιωματικούς του ΕΛΑΣ ήταν αυτοί που έδωσαν τη διαταγή και οργάνωσαν το έγκλημα που ακολούθησε. Το αμφισβητείτε; Τις μάχες του ΕΛΑΣ με τα Τάγματα Ασφαλείας του Πύργου και της Καλαμάτας που προηγήθηκαν εκείνης στον Μελιγαλά, ακολούθησαν βιαιότητες, Λαοδικεία, εκτελέσεις οπλιτών και αμάχων, άγριο πλιάτσικο, κ.λπ., αλλά σε βαθμό που δεν έχουν καμιά σύγκριση με την ανθρώπινη τραγωδία που θα ξεσπάσει μετά την νίκη και την είσοδο του ΕΛΑΣ στον Μελιγαλά την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 1944. Η τιμή, η υπόληψη, η περιουσία, και η ζωή χιλιάδων αθώων ψυχών που είχαν συγκεντρωθεί στην πόλη με ότι πολύτιμο είχαν λόγω του φόβου που κυριαρχούσε, ήταν πλέον στην απόλυτη δικαιοδοσία των νικητών και των φίλων τους. Των υπερφανατισμένων ανταρτών του ΕΛΑΣ και των πολιτοφυλάκων της ΟΠΛΑ, αλλά και εκατοντάδων αμάχων του εφεδρικού ΕΛΑΣ από τις γύρω περιοχές που ακολουθούσαν για πλιάτσικο και για να μην χάσουν το θέαμα. Τα 5 ατέλειωτα εικοσιτετράωρα της σφαγής στην Πηγάδα, πολλοί έστρεφαν αλλού τα μάτια για να μη δουν. Οι φυσικοί και πολιτικοί απόγονοι των δολοφόνων τα στρέφουν ακόμη μακριά, αρνούμενοι να παραδεχθούν το μεγάλο έγκλημα. Η παραποίηση του εγκλήματος στην αριστερή ιστοριογραφία είναι απίστευτη. Στο όνομα του Νίκου Μπελογιάννη, ορκίζονται και γράφουν μυθιστορήματα για την δράση του που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Σημειωτέον ότι ο Μπελογιάννης εκτός από την συμμετοχή του και την ευθύνη του για το έγκλημα της Πηγάδας, ήταν αυτός που εφάρμοσε στην Πελοπόννησο την «αρχή της οικογενειακής ευθύνης» και έγινε έτσι ο ηθικός αυτουργός χιλιάδων εκτελέσεων αθώων ανθρώπων την περίοδο της Κόκκινης Τρομοκρατίας του 1943-44.
Όλη αυτή η Ιστορία του Μελιγαλά αν για εσάς @ κ.Καλοβυρνά είναι νωρίς να αποτυπωθεί αντικειμενικά η ιστορική της διάσταση, όσο και να κάνουμε τα στραβά μάτια τα γεγονότα και οι μαρτυρίες είναι καταγεγραμμένα. Βεβαίως και υπήρξαν ευθύνες και από τις δυό πλευρές στον Εμφύλιο,ή καλύτερα στον Συμμοριτοπόλεμο, όμως ενώ μία πλευρά έχει επισκεφθεί Μακρονήσια και Αη-Στράτηδες για να αποτίσει τιμή στη μνήμη όσων Αριστερών θυσιάστηκαν, η άλλη π[λευρά ΠΟΤΕ δεν επισκέφθηκε για να αποτίσει φόρο τιμής και να ζητήσει μια συγνώμη στα θύματα της δικής της δράσης σε Μελιγαλάδες και Φενεούς,ξέρετε γιατί; Διότι για τη μιά πλευρά ο Εμφύλιος αποτελεί Εθνική Μνήμη,για την Αριστερά αποτελεί Μνήμη και Ρεβανσισμό.
Όσο για το αν πρέπει να αποδωθεί συλλογική ευθύνη στο ΚΚΕ @κ.Καλοβυρνά, αυτό δεν θα το αποτολμήσουμε εμείς. Θα αφήσουμε να το κάνουν κάποιοι Αριστεροί και κομμουνιστές,όπως ο Τάκης Λαζαρίδης που γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με τον Μπελογιάννη λόγω του νεαρού της ηλικίας του που έγραψε το βιβλίο-κόλαφος για το ΚΚΕ με τον εύγλωττο τίτλο: »ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ» που εκεί ξεκαθαρίζει τις αδειάσειστες ευθύνες της Αριστερά για την εμφύλια σύρραξη.
Επίσης ο Χρόνης Μίσσιος αλλά και ο Λεωνίδας Κύρκος. Που λίγα χρόνια πριν κλείσει τα μάτια του παραδέχθηκε πως «με τρόμο αναλογίζεται πια, πως θα ήταν τα πράγματα αν είχε νικήσει η δική τους παράταξη» το 1949…
Για τις ευθύνες του ΚΚΕ για τον Εμφύλιο δείτε ακόμη @κ.Καλοβυρνά στο βιβλίο ενός εκ των ηγετών του ΚΚΕ του Β. Μπαρτζιώτα »Εμφύλιος πόλεμος» στη σελ.100 να γράφει: »Μας επιβλήθηκε (ο ανταρτοπόλεμος) από την τότε ρωσική ηγεσία, γιατί αυτή δεν ήθελε να νικήσουμε αλλά να χρησιμοποιηθεί ένας σποραδικός ανταρτοπόλεμος στην Ελλάδα πρός εξυπηρέτηση ιδιοτελών ρωσικών κρατικών συμφερόντων» . Τα ίδια πάνω-κάτω ομολογούν και οι Μ. Παρτσαλίδης και Γ.Γούσιας…
Αγαπητοί, η Εθνική Μνήμη πρέπει να φρονηματίζει και δεν είναι ΠΟΤΕ επιλεκτική!
Είναι συγχωρητική,είναι ενωτική, είναι λυτρωτική αλλά επιλεκτική ΔΕΝ είναι…
Ε τώρα μάλιστα !!!!. Κατάλαβα από που αντλείτε την ενημέρωση σας – αν και σας είπα να συμπεριλαβεται και τα ιστορικά αρχεία του στρατού – που για 25 χρόνια τα άκουγα και φρίκαρα !!!!!!!! Για εσάς η πηγάδα είναι το ιερό δισκοπότηρο ενάντια στους αγώνες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.Και άμα θέλετε να μιλήσουμε για θύματα και σφαγές άμαχων από τους γερμανοτσολιαδες ( Ραλιδες)το Εθελοντικό Τάγμα Πούλου και αν συνεχίσω δεν ξέρω που να σταματήσω.Και πότε πήγαν μιας και το έχετε παράπονο που δεν έχουν πάει αριστεροί να (αποτίσουν φόρο τιμής ) ταγματασφαλίτες και χρυσαυγίτες στα δεκάδες νησιά και σε άλλους τόπους εκτελέσεων. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CE%91%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82
Αφήστε τα αυτά κ.Σμαρδένκα. Εσείς με το ζόρι το στριφογυρίζετε στους χρυσαυγίτες, εμένα αυτά δεν μ’ αγγίζουν,εγώ μιλώ με στοιχεία. Ο Κ.Καραμανλής στις 30-11-2007 εγκαινίασε το Μουσείο Δημοκρατίας στον Αη Στράτη, ενημερωθήτε καλύτερα…: http://provoles.de/eidiseis/politismos/1222———–sp-21092.html
Όλοι αυτοί οι σωτήρες και προστάτες εξαργύρωσαν με ψηφαλάκια μια επίσκεψη μιας ώρας με πλήθος καναλιών και πληρωμένων οπαδών. Και τα δικά μου στοιχειά π.Θ.Τ. δεν είναι δεν σας είναι αρεστά.; Και μην μου λέτε οτι δεν σας αγγίζει η άκρα αν κρίνω από το κατεβατό σας με τα σχόλια σας
http://mkka.blogspot.gr/
Κύριε π.Θ.Τ,
βιβλιογραφία υπάρχει άπειρη και από τις δύο μεριές τις όχθης.
Μια ελαφρώς πιο ουδέτερη προσέγγιση έχει το βιβλίο «Νότια Πελοπόνησσος 1935-1950».
Για τον Μελιγαλά γίνονταν εκδηλώσεις μνήμης μέχρι το 1982, όπου (αντιγράφω από Wikipedia):
«το Υπουργείο Εσωτερικών έκρινε ότι οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό».
Επίσης να θυμίσω ότι ο «Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας» αναφέρει πως ο αριθμός των θυμάτων ήταν 1500 με 2000, ενώ «σε κατάλογο του βιβλίου υπάρχουν 1.144 ονόματα σκοτωμένων, που περιλαμβάνουν τους νεκρούς της μάχης και τους εκτελεσθέντες από τον ΕΛΑΣ, στα οποία περιλαμβάνονται 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί» (Wikipedia).
Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να καταλάβει κάποιος το αλαλούμ που κυριαρχεί στα γεγονότα του παρελθόντος.
Ως τελευταία σημείωση να σας πω, ότι ο πατέρας μου κατάγεται από αυτά τα μέρη και γνωρίζω πολύ καλά πως χρησιμοποιούν την συλλογική ευθύνη όλοι όσοι έζησαν την κόκκινη ή μαύρη βία, αντίστοιχα.
Από ό,τι καταλαβαίνω κ. Καλοβυρνά,η ουσία της διαφωνίας μας για τα συγκεκριμένα γεγονότα είναι το αλαλούμ περί του αριθμού των νεκρών και όχι στο ότι αυτά πραγματικά έτσι έγιναν…
Μένω στο γεγονός ότι ο Μπελογιάννης ήταν τραγική φυσιογνωμία που έζησε σε τραγικά χρόνια. Όπως τραγικές φυσιογνωμίες υπήρξαν εκατοντάδες άλλοι «επώνυμοι» πρωταγωνιστές της αδελφοκτόνας εκείνης σφαγής, που δεν αξιώθηκαν ποτέ τους να ιδρυθεί «Μουσείο» στο μνήμη τους.
Οι Αριστεροί πάντα μονοπωλούν την »Αντίσταση» και οι Δεξιοί πάντα κατηγορούνται από τους Αριστερούς για μισαλλοδοξία.Αυτό το αίσχος δεν έχει καμία σχέση με «Εθνική Συμφιλίωση»!
Στην Ελλάδα δυστυχώς 60 χρόνια μετά τη λήξη του αδελφοκτόνου πολέμου, έχουμε γιορτές »Εθνικής Αντίστασης» και »γιορτές μίσους», δεν έχουμε εκδηλώσεις » Εθνικής Συμφιλίωσης» ,διότι πραγματική συμφιλίωση δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό θα συνεχίσει να μας βαραίνει ως Έθνος…
όταν έχεις τέτοιες δηλώσεις περιμένεις σύντομα την εθνική συμφιλίωση
https://youtu.be/IxYIViIRcMg
Μάλλον δεν καταλάβατε καλά π.Θ.Τ.
Αναφέρομαι μόνο σε ένα παράδειγμα, προκειμένου να δείξω το αλαλούμ της ιστορίας.
Μουσεία δεν γνωρίζω αν υπάρχουν, αλλά υπάρχουν άπειρα μνημεία για όλα τα γούστα, είτε αριστερά, είτε δεξιά.
Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι η «αριστερή αντίσταση» αναγνωρίστηκε την δεκαετία του ’80. 40 χρόνια μετά. Οι περισσότεροι δωσίλογοι δεν έδωσαν ποτέ λόγο για τα πεπραγμένα τους. Αντίθετα, αναγνωρίστηκε η «αξία» τους και συνέχισαν ανενόχλητοι το έργο τους, είτε ως βουλευτές, είτε μέσα στον κρατικό μηχανισμό.
Την πιο ψύχραιμη ματιά των γεγονότων, μου την μετέφερε ο παππούς μου από την Φωκίδα. Στην αρχή πολέμησε με τον Βελουχιώτη. Μετά έφυγε από το ΕΑΜ, γιατί αηδίασε με όσα έβλεπε και πήγε στον «τακτικό» στρατό. Τελικά, λιποτάκτησε, από την αηδία που συνάντησε και σε εκείνη την πλευρά.
Ο καιρός για εθνική συμφιλίωση μάλλον έχει παρέλθει. Μόνο στις ηλικίες άνω των 40 παραδόθηκαν κάποιες μνήμες και στις περισσότερες περιπτώσεις και αυτές χρωματισμένες. Τα περισσότερα νέα παιδιά όμως έχουν άγνοια της ιστορίας. Εδώ οι αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος ίσως έχουν και κάτι θετικό. Ίσως είναι καλύτερα να ξεχάσουν τα παιδιά αυτή την μελανή σελίδα της ελληνικής ιστορίας, γιατί κάθε φορά που βγαίνει στην επιφάνεια, γεννά εμπάθεια και φανατισμό (και προσφάτως λογω κρίσης την βγάζουν στην επιφάνεια οι κομματικές σκοπιμότητες). Τώρα αν κάποιος άλλος ρομαντικός πατέρας θέλει να κρατήσει την ιστορία αυτή ζωντανή στο μυαλό του παιδιού του, ας το κάνει τουλάχιστον με αξιορέπεια όπως ο πατέρας του Γ.Δ. Και ας αφήσει τουλάχιστον χώρο για αμφιβολία, ώστε να μπορέσει όταν μεγαλώσει, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα με μια νέα, πιο ολοκληρωμένη τότε, ανάγνωση της ιστορίας. Στην συγκεκριμένη συγκυρία καλύτερα είναι να ψάχνουμε να βρούμε πράγματα που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν.
Όλοι Παναγιώτη που τώρα είμαστε στην ηλικία των 40 -50 και 60 τι μάθαμε για την ιστορία του τόπου μας;;;Σχεδόν τίποτα και ότι μας μάθανε όχι μόνο ήταν βαμμένο με το μουντό χρώμα των τότε κυβερνώντων ( μπλε – πράσινο ) άλλα η μπογιά ήταν ανεξίτηλη για πολλούς .Καμιά σελίδα της ιστορίας μας δεν είναι μουντή αν διδαχτεί σωστά και πολύπλευρα.Να δοθεί η δυνατότητα στα νέα παιδιά μέσα από εργασίες και έρευνες , να μπορούν να βγάζουν τα δικά τους ομαδικά συμπεράσματα.
Δεν είδα κανέναν από τους αξιότιμους κυρίους που αναθεματίζουν τις πηγές μου να λένε κάτι για όσα γράφουν οι δικοί τους για το ΚΚΕ και τον συμμοριτοπόλεμο που αυτό μας έσυρε κατ’ εντολήν του πατερούλη απ’ τα βόρεια.
Επαναλαμβάνω τα ονόματα των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ κομμουνιστών για να μην ξεχνιόμαστε:
-Γιάννης Καραμούζης -κομμουνιστής δικηγόρος για τον Ν.Μπελογιάννη.
-Λεωνίδας Κύρκος.
-Τάκης Λαζαρίδης- Στο βιβλίο του »ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ»
-Άγις Στίνας-Στο βιβλίο του »ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ»
-Χρόνης Μίσσιος.
Διαψεύστε αυτά κύριοι και μετά μιλάμε για τα υπόλοιπα.
Οι πηγές γνωστές και ολοκάθαρες…,άν τις παραδέχεστε.
Αν όχι,εντάξει…