Δύο εβδομάδες πέρασαν μετά την «εισαγωγή» του αφιερώματος για τις Δημοτικές εκλογές και απομένουν τρεις μέρες πριν από το συναρπαστικό γεγονός καθεαυτό.
Κι όμως, η συνέχεια και ολοκλήρωση τους αφιερώματος αυτού δεν ήταν διόλου πιθανή. Ο λόγος; Πολύ απλός. Οι υποψήφιοι Δημάρχοντες κατάφερναν, περίφημα και αψεγάδιαστα, να συρθούν στον βούρκο της πολιτικής «αντιπαράθεσης», χωρίς την ανάγκη της δικιάς μας συνδρομής. Πρωταγωνιστές και μπροστάρηδες, με υψωμένα τα λάβαρα της επανάστασης, αλλά και του Αιγυπτιακού συμβόλου της Νέας Δημοκρατίας, ο Δημάρχοντας Στράτος Χαρχαλάκης και ο φθονών το αξίωμα Δημήτριος Παναγόπουλος.
Σελίδες ολόκληρες γράφτηκαν προς απάντηση άλλων αναρίθμητων σελίδων, για τα πεπραγμένα του ενός και τις αντικρούσεις του έτερου κατεργάρη. Αυτά όμως είναι εσωτερική υπόθεση της Νέας Δημοκρατίας και γι’ αυτό τον λόγο δεν επεμβήκαμε εξάλλου. Όταν τσακώνονται 2 αδέλφια, δεν μπαίνεις ποτέ ενδιάμεσα τους προκειμένου να τους χωρίσεις. Είναι οικογενειακές υποθέσεις αυτά τα πράγματα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κάτσεις στην γωνία και να το διασκεδάσεις. Προφανώς, σε καμία περίπτωση, δεν θα επιθυμούσαμε να αλληλοσκοτωθούν. Αλλά δεν ανησυχούσαμε για κάτι τέτοιο. Υπήρξε πάνω απ’ όλα πολιτισμένο κλίμα. Με το «σεις» και με το «σας» ήταν γραμμένες οι επιστολές.
Και ενώ βλέπεις τα παιδιά να μαλώνουν, με ελάχιστη ενδοοικογενειακή βία, τσουπ! Να ‘σου και ο Κοντολέων να πετάγεται να σχολιάσει το γεγονός. Τι πετάγεσαι κύριος; Σε αφορά το θέμα; Όχι. Τότε γιατί ανακατεύεσαι; Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Κάτσε στην γωνία σου και μη μιλάς. Θα έρθει και για σένα η ώρα.
Αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το κυρίως θέμα αυτού του βαθυστόχαστου άρθρου. Το θέμα μας στη προκειμένη περίπτωση είναι το debate… Debate σημαίνει διάλογος, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα. Αυτό που έγινε πάντως διάλογο δεν το λες. Στον διάλογο οι συμμετέχοντες θα έπρεπε να μιλάνε μεταξύ τους. Εδώ είχαμε τη διαδικασία των ερωταπαντήσεων. Οι δημοσιογράφοι στο ένα τραπέζι και στο άλλο οι αντιμαχόμενοι. Και οι μεζέδες και τα τσίπουρα χωρισμένα στην μέση! (Σπόντα για τα τραπεζομάντηλα ήταν αυτό. Σε περίπτωση που δεν το αντιληφθήκατε)
Κουρασμένα ήταν τα παλληκάρια. Φαινόταν. Και υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν την νέα γενιά! Αλλά πως να μην είναι κουρασμένοι. Τον τελευταίο μήνα έχουν πάει σε τόσα μέρη και έχουν γυρίσει τόσα χωριά στα Κύθηρα, όσα δεν έχουν πάει τα τελευταία 5 χρόνια. Θυμίστε μου πότε είδατε τον Χαρχαλάκη τελευταία φορά στον Ποταμό ή τον Κοντολέων στο Καψάλι (ή τέλος πάντων εκτός καφενείου). Ο Κοντολέων ήταν έτοιμος να πάρει αγκαλίτσα τον Μορφέα και ο Χαρχαλάκης μπέρδευε το μικρόφωνο με το μπουκάλι του νερού.
Οι ερωτήσεις ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες. Δεν περιμένεις και συνταρακτικά πράγματα σε τέτοιες περιστάσεις. Λίγο απ’ όλα για τα θέματα που αφορούν την κοινωνία των Κυθήρων. Ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά να μην υπήρξε ερώτηση για την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού. Θεωρείται άραγε λελυμένο το θέμα αυτό;
Όμως, την προσοχή μας και τον θαυμασμό μας μονοπώλησαν και πάλι οι υποψήφιοι Δημάρχοντες. Ένταση, πάθος και επιχειρήματα γέμισαν τον χώρο του Κυθηραϊκού Συνδέσμου! Και επιβεβαιώνοντας την λειτουργία του Συνδέσμου ως Μορφωτικό Κέντρο, με τις απαντήσεις τους οι ερωτηθέντες μεταλαμπάδευσαν την γνώση τους και την ευφυΐα τους σε όλους τους θεατές που είχαν φυσική ή ψηφιακή παρουσία.
Οι απαντήσεις του Χαρχαλάκη κινήθηκαν ανάμεσα σε δύο πλαίσια. «Το θέμα το έχουμε δρομολογήσει να γίνει μελέτη» ή «είναι έτοιμο προς υλοποίηση». Καταλάβατε; Είναι δύσκολα τα πράγματα και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Σοβαρά πράγματα μπορεί να μην υλοποιήθηκαν, αλλά έχει φτιάξει τα Μητάτα μούρλια. Και στην Αγ. Πελαγία έβαλε φώτα που θα αναγκάσουν τον κάθε κατεργάρη να ομολογήσει. Συνεπώς, χρειάζεται άλλη μία πενταετία για να ολοκληρωθεί το Χαρχαλάκιον έργο. Όσο για τα λοιπά θέματα, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Οι απόψεις του Δημάρχου είναι σταθερές και ο ίδιος στέκει ως βράχος αμετακίνητος. Πως ήταν πριν 5 χρόνια δηλαδή; Έτσι ακριβώς.
Στο αντίποδα, αμετακίνητος μένει και ο Κοντολέων, με τους «Δεν πάμε πουθενά – Ούτε μπρος, ούτε πίσω». Οι απαντήσεις του όλες, συνοψίζονταν σε μια μόνο πρόταση, η οποία ταιριάζει πασπαρτού σε όλες τις ερωτήσεις. Και η απάντηση αυτή είναι: «θα πιέσουμε», «θα πιέσουμε», «θα πιέσουμε». Είναι άγνωστο πόσες φορές ειπώθηκε η πρόταση αυτή. Μα τελικά αυτός δεν θέλει να γίνει Δήμαρχος. Αριστερό γκάρντ σε ομάδα μπάσκετ, θέλει να γίνει! Όταν η απάντηση αυτή δεν ταίριαζε σε κάποια ερώτηση, τότε επιστρατευόταν η αοριστολογία. Ένα πράγμα σαν τις αμπελοφιλοσοφίες. Είναι κατανοητό ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τα γνωρίζει όλα. Και ο Κοντολέων στηρίζεται, κατά τα λεγόμενά του, στους συμβούλους του. Δεν θέλει να είναι «one man show». Αλλά, από την άλλη μεριά, μήπως είναι καλύτερα να μην κάνεις debate αφού δεν γνωρίζεις όλες τις απαντήσεις; Ή μήπως να πάρεις και τους συμβούλους σου μαζί; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις, ότι μπορείς ΣΗΜΕΡΑ να πάρεις πιστοποιητικό γέννησης χρησιμοποιώντας το σύστημα Ερμής μέσω υπολογιστή ή έστω από τα ΚΕΠ; Χωρίς να χρειάζεται να πας στον Δήμο; Και το παρουσιάζει αυτό ως προγραμματική δήλωση;
Και τελειώνοντας το debate, ήρθε η σειρά του κάθε υποψήφιου να κάνει μία ερώτηση προς τον αντίπαλό του. Ο Κοντολέων εξέπληξε τα πλήθη με την ερώτηση βόμβα που έκανε προς τον Χαρχαλάκη. Η ερώτηση προς τον Χαρχαλάκη ήταν «αν θα παραιτηθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο, σε περίπτωση που δεν εκλεχθεί Δήμαρχος»! Τι ρώτησε ο αθεόφοβος! Αν είναι δυνατόν! Αυτή είναι ερώτηση που ταιριάζει γάντι στον ίδιο. I rest my case που λένε και οι Αμερικάνοι δικηγόροι φίλοι μας. Ο δε θεοσεβούμενος Χαραχαλάκης ζήτησε από τον Κοντολέων να εξηγήσει, «πως θα στελεχώσει τα γραφεία Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και Αγροτικής Ανάπτυξης» που έχει σκοπό να ιδρύσει ως μελλοντικός Δήμαρχος. Η απάντηση ήταν και πάλι αφοπλιστική. Γενικώς, ειδικώς, αορίστως και επακριβώς…
elementary, my Dear Watson!
Γ.Κ.
