Ελληνική Μετάφραση (Α.Μαριάτος)
Κόρη μου, αυτά είναι δάκρυα αγώνα
Αυτό το βράδυ, όπως και όλες τις νύχτες από τη στιγμή που δεκάδες στρατιώτες έκαναν εισβολή στο σπίτι μας στη μέση της νύχτας, η σύζυγός μου Ναριμάν, η 16χρονη κόρη μου Ahed και ο ξάδερφος της Ahed Nure, θα τοπεράσουν πίσω από τα σίδερα. Αν και είναι η πρώτη σύλληψη της Ahed, δεν είναι ξένη στις φυλακές σας. Η κόρη μου έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή της κάτω από τη βαριά σκιά της ισραηλινής φυλακής – από τις μακρές φυλακίσεις μου καθ ‘όλη τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας, τις επανειλημμένες συλλήψεις της μητέρας, του αδελφού και των φίλων της, ως την συγκαλυμένη απειλή που συνεπάγεται η συνεχιζόμενη παρουσία των στρατιωτών στις ζωές μας. Έτσι η δική της σύλληψη ήταν απλώς θέμα χρόνου. Μια αναπόφευκτη τραγωδία που θα συνέβαινε.
Πριν από αρκετούς μήνες, σε ένα ταξίδι στη Νότια Αφρική, προβάλαμε ένα ντοκυμαντέρ για τον αγώνα του χωριού μας, Nabi Saleh, εναντίον της κατοχής από το Ισραήλ. Όταν άναψαν πάλι τα φώτα, η Ahed σηκώθηκε για να ευχαριστήσει τους ανθρώπους για την υποστήριξή τους. Παρατηρώντας ότι κάποιοι από τους ακροατές είχαν δάκρυα στα μάτια, τους είπε: «Μπορεί να είμαστε θύματα του ισραηλινού καθεστώτος, αλλά είμαστε εξίσου υπερήφανοι για την επιλογή μας να αγωνιστούμε για τον σκοπό μας, παρά το γνωστό κόστος. Ξέραμε πού θα μας οδηγήσει αυτό το μονοπάτι, αλλά η ταυτότητά μας, ως λαός και ως άτομα, ριζώνει στον αγώνα και αντλεί έμπνευση από εκεί. Πέρα από την ταλαιπωρία και την καθημερινή καταπίεση των φυλακισμένων, τους τραυματίες και των δολοφονημένους, γνωρίζουμε επίσης την τεράστια δύναμη που προέρχεται από το να ανήκουμε σε ένα κίνημα αντίστασης. Γνωρίζουμε την αφοσίωση, την αγάπη, τις μικρές στιγμές μεγαλείου που γεννιούνται από την επιλογή να σπάσουμε τα αόρατα τείχη της παθητικότητας.
«Δεν θέλω να θεωρούμαι θύμα και δεν θα δώσω στις ενέργειές τους τη δύναμη να καθορίσουν ποιά είμαι και τι θα είμαι. Επιλέγω να αποφασίσω για μένα πώς θα με δεις. Δεν θέλουμε να μας υποστηρίξετε εξαιτίας φωτογενών δακρύων, αλλά επειδή επιλέξαμε τον αγώνα και ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θα μπορέσουμε να σταματήσουμε, κάποια μέρα, το κλάμα. «
Μήνες μετά από αυτό το γεγονός στη Νότιο Αφρική, όταν προκάλεσε τους στρατιώτες που ήταν οπλισμένοι από την κορφή μέχρι τα νύχια, δεν ήταν η ξαφνική οργή στο σοβαρό τραυματισμό του 15χρονου Mohammed Tamimi όχι πολύ καιρό πριν, που την ώθησε. Δεν ήταν και η πρόκληση των στρατιωτών που εισήλθαν στο σπίτι μας. Όχι. Αυτοί οι στρατιώτες ή άλλοι που είναι πανομοιότυποι στη δράση τους και στον ρόλο τους, ήταν ανεπιθύμητοι και απρόσκλητοι επισκέπτες στο σπίτι μας από τότε που γεννήθηκε ο Ahed. Όχι. Στάθηκε εκεί μπροστά τους γιατί αυτό είναι ο τρόπος μας, επειδή η ελευθερία δεν δίνεται ως φιλανθρωπία και επειδή, παρά το μεγάλο τίμημα, είμαστε έτοιμοι να το πληρώσουμε.
Η κόρη μου είναι μόλις 16 ετών. Σε έναν άλλο κόσμο, στον κόσμο σας, η ζωή της θα φαινόταν τελείως διαφορετική. Στον κόσμο μας, ο Ahed είναι εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς του λαού μας, των νέων μαχητών ελευθερίας. Αυτή η γενιά πρέπει να διεξάγει τον αγώνα της σε δύο μέτωπα. Από τη μία πλευρά, έχουν βέβαια το καθήκον να συνεχίσουν να αγωνίζονται και να πολεμούν μέχρι την ημέρα που θα καταρρεύσει την ισραηλινή αποικιοκρατία στην οποία γεννήθηκαν. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να αντιμετωπίσουν με τόλμη την πολιτική στασιμότητα και τον εκφυλισμό που έχει εξαπλωθεί σε εμάς. Πρέπει να γίνουν η ζωντανή αρτηρία που θα αναζωογονήσει την επανάστασή μας και θα την επαναφέρει από το θάνατο – τον οποίο συνεπάγεται μια αυξανόμενη κουλτούρα παθητικότητας θρεμμένη από δεκαετίες πολιτικής αδράνειας.
Η Ahed είναι μια από τις πολλές νέες γυναίκες που τα επόμενα χρόνια θα οδηγήσουν την αντίσταση κατά της ισραηλινής κυριαρχίας. Δεν ενδιαφέρεται για την επικαιρότητα που αυτή τη στιγμή απευθύνεται σε αυτήν λόγω της σύλληψής της, αλλά για πραγματική αλλαγή. Δεν είναι προϊόν κανενός από τα παλαιά κόμματα ή κινήματα και με τις ενέργειές της στέλνει ένα μήνυμα: Για να επιβιώσουμε, πρέπει να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια τις αδυναμίες μας και να υποτάξουμε τους φόβους μας.
Σε αυτήν την κατάσταση, το μεγαλύτερο καθήκον μου και της γενιάς μου είναι να την στηρίξουμε και να της ανοίξουμε το δρόμο. Να περιορίσουμε τον εαυτό μας και να μην προσπαθήσουμε να καταστρέψουμε και να φυλακίσουμε αυτή τη νέα γενιά στον παλιό πολιτισμό και τις ιδεοληψίες στις οποίες μεγαλώσαμε.
Ahed, κανένας γονέας στον κόσμο δεν θέλει να δει την κόρη του να σπαταλά τις μέρες της μέσα σε ένα κελί. Ωστόσο, Ahed, κανείς δεν θα μπορούσε να είναι πιό υπερήφανος από ότι είμαι για σένα. Εσύ και η γενιά σου είστε αρκετά θαρραλέοι, επιτέλους, να κερδίσετε. Οι πράξεις και το θάρρος σας με γεμίζουν με δέος και φέρνουν δάκρυα στα μάτια μου. Αλλά σύμφωνα με το αίτημά σου, αυτά δεν είναι δάκρυα θλίψης ή λύπης, αλλά μάλλον δάκρυα αγώνα.
