Φίλε Νώντα δεν κράτησες την υπόσχεσή σου. Όταν κάναμε τη δεύτερη χημειοθεραπεία μου είπες: “Νικόλα, νομίζω ότι το χάνουμε το παιχνίδι της ζωής.” Και τότε σ’ έβαλα να μου υποσχεθείς ότι δε θα φύγεις εάν δε μάθεις τον εγγονό μου μπουζούκι. Σήκωσες το κεφάλι, μου γέλασες, πήρες μια βαθιά αναπνοή, με κοίταξες με τα σπινθηροβόλα μάτια σου και μου είπες: “Σου υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να φύγω εάν δε μάθω το Νικόλα μπουζούκι.”.

Κι εγώ το πίστεψα. Το πίστεψα γιατί ήξερα ότι ο Νώντας είχε μπέσα. Δεν έπαιρνε πίσω τα λόγια του.