Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, την ώρα που η κοινωνία των Ελλήνων αθλητών στίβου που επιμένουν να προσπαθούν να κάνουν υψηλό αθλητισμό στην Ελλάδα του 2017 βρισκόταν στην Πάτρα, εκεί όπου υποχρεώθηκαν να πάνε οι αθλητές για να αγωνιστούν λόγω ακαταλληλότητας του ταρτάν του ΟΑΚΑ, στο ΟΑΚΑ συγκεντρώνονταν περίπου 25 χιλιάδες άνθρωποι για να ψυχαγωγηθούν στο Colour Day Festival. Αυτή η αντίθεση, την οποία επιχείρησα να απεικονίσω στη σύνθεση της φωτογραφίας που βλέπεις παραπάνω είναι μια εικόνα απολύτως αντιπροσωπευτική της Ελλάδας του 2017: αν έχεις λεφτά, όχι απλώς θα καταφέρεις να ψυχαγωγηθείς αλλά θα ανοίξουν για σένα οι καλύτερες πόρτες. Αν δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να εξασφαλίζεις ούτε τα αυτονόητα της προηγούμενης εποχής, ακόμη και αν έχεις μόλις κατακτήσει χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως η εικονιζόμενη Κατερίνα Στεφανίδη. Διότι ναι, παραπάνω από αυτονόητο ήταν ότι ο κλασικός αθλητισμός είχε το σπίτι του στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και ναι, αυτονόητο θα έπρεπε να είναι ότι το ΟΑΚΑ, η έδρα των Ολυμπιακών Αγώνων πριν από 13 χρόνια, είναι επαρκές στάδιο και πληροί τις προδιαγραφές διεξαγωγής ενός Πανελληνίου Πρωταθλήματος Στίβου. Ελα όμως που εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια δεν είναι, και που δεν πρόκειται, όπως φαίνεται, να ξαναγίνει ποτέ κατάλληλο για την διεξαγωγή αγώνων στίβου!
Στην υπόθεση αυτή, όσο περισσότερο τη σκαλίσεις, ο κίνδυνος να υποστείς εγκεφαλική βλάβη είναι παραπάνω από μεγάλος. Αν βάλεις τον εαυτό σου στη δοκιμασία μιας βόλτας στο ΟΑΚΑ, δηλαδή να κάνεις τη διαδρομή από τον σταθμό του τρένου μέχρι το κεντρικό στάδιο, θα συναντήσεις δεκάδες ταμπέλες ιδιωτικών επιχειρήσεων που εμπορεύονται σχεδόν κάθε μορφής αθλητισμό στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Ναι, του ΟΑΚΑ, που υποτίθεται ότι σου ανήκε και μάλιστα ότι σου κόστισε ένα σκασμό λεφτά προκειμένου να ανακαινιστεί και να εμπλουτιστεί το 2004 για να γίνει έδρα προδιαγραφών Ολυμπιακών Αγώνων. Σε αυτό το ΟΑΚΑ αν δεν έχεις λεφτά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ταλαιπωρήσεις τις αρθρώσεις και τη μέση σου τρέχοντας στο κράσπεδο. Μόνο αυτό είναι, ακόμη, δωρεάν, μέχρι να απαγορευτεί κι αυτό. Για όλα τα άλλα πληρώνεις. Πρόσεξε, εγώ μεγάλωσα σε μια εποχή που, τρεις δεκαετίες πίσω, πήγαινα με το ποδήλατό μου στο ΟΑΚΑ και έκανα τα πάντα δωρεάν: έτρεχα στα βοηθητικά του σταδίου, έπαιζα μπάλα σε ανοιχτά γήπεδα με χόρτο, είχα δωρεάν πρόσβαση σε ένα σωρό εγκαταστάσεις.
Οι τραγικές διαπιστώσεις όμως δεν σταματούν στην διάσταση του μαζικού αθλητισμού. Σκέφτεσαι ότι σήμερα οι αθλητές του στίβου δεν μπορούν ούτε να προπονηθούν σωστά στα βοηθητικά του ΟΑΚΑ, αφού το ταρτάν είναι σε κακή κατάσταση και σε αυτά, ούτε να αγωνιστούν στο κεντρικό στάδιο. Σκέψου το λίγο, συζητάμε για ένα από τα τέσσερα τελευταία στάδια – έδρες των Ολυμπιακών Αγώνων. Σε αυτό το στάδιο δεν είναι δυνατόν σήμερα να γίνουν αγώνες. Δηλαδή αυτό το στάδιο υπάρχει πλέον για να χρησιμοποιείται ως ποδοσφαιρικό γήπεδο από όποιον έχει τα λεφτά να το νοικιάσει, και για χώρος ψυχαγωγικών εκδηλώσεων για όποιον έχει λεφτά να το νοικιάσει. Αυτό ισχύει και για τις υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις. Οσες έχουν ζήτηση και φέρνουν λεφτά, λειτουργούν επί πληρωμή. Οι υπόλοιπες σκουριάζουν. Δηλαδή για να ξαναγίνουν αγώνες στίβου θα πρέπει να βρεθεί ένας πλούσιος που θα το νοικιάσει για πάρτη του, θα πληρώσει τον λογαριασμό για την επισκευή ή την αλλαγή του ταρτάν, και θα το ετοιμάσει για να τρέξει με τους φίλους του, να στήσει ένα πάρτι αλά Τσικλητήρεια… Σε λίγο θα παρακαλάμε να το πάρουν οι διοργανωτές του Survivor για να το μετατρέψουν σε στίβο μάχης και να κάνουν εκεί έναν τελικό, μήπως και ανακαινιστεί με αυτό τον τρόπο και αποκτήσει νέο ταρτάν.
Και ποια η προοπτική; Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, όσο μπορεί κανείς να βασιστεί σε αυτά, το ΟΑΚΑ είναι στον δρόμο για την ένταξή του στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων. Τι σημαίνει στα σύγχρονα ελληνικά αυτό; Πως το πιθανότερο είναι ότι θα ιδιωτικοποιηθεί, δηλαδή θα πουληθεί ή θα νοικιαστεί για 30 χρόνια, και ουδείς ξέρει αν θα εξασφαλιστεί ή όχι η αθλητική χρήση. Δεν μπορείς δηλαδή να στοιχηματίσεις ότι θα ξαναδείς αγώνες οποιουδήποτε αθλήματος εκεί μετά από, για παράδειγμα, μια 5ετία.
Σήμερα η διοίκηση του ΟΑΚΑ υπολειτουργεί, εν αναμονή της εξέλιξης και της κατάληξης της ένταξής του στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων. Πρόεδρος στο ΟΑΚΑ δεν υπάρχει εδώ και περίπου 40 ημέρες, δηλαδή από τότε (4 Μαΐου) που παραιτήθηκε ο τελευταίος για λόγους ευθιξίας, όταν ο νυν υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης δεν άντεξε στην ιδέα ότι το ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ θα γινόταν η έδρα διεξαγωγής του Erotica Art Festival και ότι στη σκηνή του θα εμφανίζονταν παγκοσμίου φήμης sex artists όπως οι παρακάτω:
Αυτό είναι ένα από τα κείμενα που με δυσκόλεψαν περισσότερο, κατά τη σύνταξή του, τον τελευταίο καιρό. Αναγκάστηκα πολλές φορές να διακόψω, προκειμένου να κρυώσω το κεφάλι μου και να μη ξεφύγω. Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω λέξεις και προτάσεις που να αποτυπώνουν τα συναισθήματα που με έχουν κυριεύσει από τη στιγμή που συνειδητοποίησα, πολύ καθυστερημένα, ότι το ΟΑΚΑ, ένα αθλητικό συγκρότημα το οποίο χρυσοπληρώσαμε εγώ κι εσείς, το οποίο σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς της σύγχρονης Ελλάδας και είναι αξιοθέατο για τους τουρίστες που θέλουν να ξεναγηθούν στην έδρα διεξαγωγής των αγώνων του 2004, έχει βρεθεί σε τόσο ελεεινή κατάσταση που δεν μπορεί να φιλοξενήσει ούτε ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου. Εδώ και χρόνια με ενοχλούσε αυτό που διαπίστωνα σε κάθε μου βόλτα στον χώρο του, όταν έκανα το λάθος να πάω για τρέξιμο και να φεύγω με πόνους στη μέση από το τσιμέντο και με τα νεύρα σμπαράλια επειδή διαπίστωνα ότι οι ιδιώτες πλουτίζουν την ώρα που οι εγκαταστάσεις σαπίζουν και ο δωρεάν αθλητισμός έχει εξαφανιστεί. Αυτό που συνέβη ή δεν συνέβη όμως το περασμένο Σάββατο, με το επί πληρωμή ξεφάντωμα στους περιβάλλοντες χώρους την ώρα που οι αθλητές του στίβου υποχρεώνονταν να πάνε στην Πάτρα λόγω της ακαταλληλότητας του ταρτάν του ΟΑΚΑ να φιλοξενήσει αγώνες, δεν με ξεπερνά απλώς. Με κάνει να φρίττω με την κατάντια της χώρας που ζω. Οχι μόνο την αθλητική κατάντια της· τη γενική.
ΠΗΓΗ: GAZZETTA.GR
