Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το Κεφάλαιο Χ. Τα Κυπαρίσσια της Αντιγόνης, όπου ο Λακαριέρ στοχάζεται πάνω στην δραματουργική εκδοχή της Αντιγόνης ως συμβόλου επανάστασης κατά της παράλογης τάξης αλλά και ως προσώπου μιας αβίωτης πραγματικότητας.

Αντιλαμβάνομαι πόσο είναι μάταιη η αναζήτηση όλων αυτών που επισκέπτονται τα ερείπια αποζητώντας ν’ ακούσουν το Μήνυμά τους, όλων αυτών που έρχονται να βρουν στην Ελλάδα μια εικόνα που οι πέτρες από μόνες τους δεν μπορούν ποτέ να απεικονίσουν. Η Ελλάδα του άλλοτε –νεκρή μέσα σ’ αυτούς τους ναούς και σε τούτες τις πέτρες– ζει πάντα στα χείλια των παιδιών της Ελλάδας. Αλλά ποιος θα πάει να την αναζητήσει εκεί;

Ο Λακαριέρ περιγράφει διαδρομές, ανάκατες μέσα στον χρόνο και στη μνήμη, στο ελληνικό ταξίδι του που κράτησε μια εικοσαετία. Σε αυτό το κεφάλαιο αναθυμάται εξορμήσεις του προς την Βοιωτία και την Κορινθία εστιάζοντας την σκέψη του και την γραφή του κυρίως στον Κιθαιρώνα της σύγχρονής του πραγματικότητας αλλά και του μύθου των Λαβδακιδών.

Ελίνα Καλοκαιρινού

Στο κεφάλαιο ΙΙ. Μοναχοί και Μοναστήρια (1), ο Ζακ Λακαρριέρ επισκέπτεται το Κουτλουμούσι, το Βατοπαίδι, το Χιλανδάρι, την σκήτη της Αγίας Άννης, το Ρώσσικο και περιγράφει την φύση, την ζωή και κάποιες χαρακτηριστικές μορφές που συνάντησε στο Περιβόλι της Παναγίας.
Ελίνα Καλοκαιρινού

Ο Ζακ Λακαρριέρ επιστρέφει στην Ελλάδα το 1950 και ξεκινάει το ταξίδι του, από την Κρήτη στην Αθήνα κι από εκεί μέσω των μονών των Μετεώρων προς το Άγιον Όρος.

Ελίνα Καλοκαιρινού

Ετούτο το καλοκαίρι δεν προβλέπονται διακοπές. Πολλή δουλειά, λίγα χρήματα και η θάλασσα μες στα πόδια μας˙ «μα πού καιρός και λεφτά και διάθεση;» που λέει κι ο ποιητής. Θα την βγάλουμε, λοιπόν, με ταξίδια άλλων. Κάθε Σάββατο θα διαλέγω ένα απόσπασμα από «Το Ελληνικό Καλοκαίρι» του Ζακ Λακαρριέρ και θα το στέλνω στην Dragonera για τους αναγνώστες της.
Ελίνα Καλοκαιρινού