«Αν μου λείπει κάτι; Η αγάπη και η απλότητα.» Έτσι θυμάται η 77χρονη σήμερα πρεσβυτέρα Χρυσάνθη Μεγαλοκονόμου τις εσπέρες της, αφού «απ’ όταν ένοιωσα τον κόσμο, τα καλοκαίρια μου και οι χειμώνες μου κύλησαν με αποσπερίδες.» Στο νησί δεν υπήρχε ηλεκτρικό και η ανάγκη για παρέα την ώρα που σουρούπωνε ήταν μεγάλη. Έτσι κάθε…
Όσο για εκείνους που θα κάνουν το καθήκον της ανθρωπιάς, όχι γιατί κανείς τους ανάγκασε αλλά γιατί ακούσανε μέσα τους την φωνή της αγάπης, απλή και αυθόρμητη, θα ξαναπώ τα λόγια μιας προσφυγοπούλας που τ’ άκουσα απ’ το στόμα της: Δεν περίμενα ποτέ πως βγαίνοντας στη στεριά θα βρω ανθρώπους να μου χαμογελάσουν…
Η δεύτερη ιστορία του εικονογραφημένου βιβλίου του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ ΤΟ ΠΙΟ ΚΡΥΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ είναι η ιστορία της Χίμπα. […] Η ζωή της Χίμπα στο κέντρο καταγραφής δεν διαφέρει σε τίποτα από την ζωή σε κάθε Κέντρο Καταγραφής σε όλες τις χώρες και σε όλες τις εποχές. […] Το ‘‘ποτέ πριν’’ δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρξει το ‘‘ποτέ μετά’’. Και το μετά είναι πλέον εδώ και μας καλεί να πάρουμε θέση χωρίς δισταγμούς, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς αναβολή…
Απλοί συνηθισμένοι ‘‘δικοί μας’’ άνθρωποι, που εργάζονταν, διασκέδαζαν, σπούδαζαν, ερωτεύονταν, παντρεύονταν ώσπου ήρθε ο πόλεμος, για να κάνει τη ζωή τους αβίωτη.
Αυτό που δεν μπορώ να νοιώσω που δεν μπορώ να φανταστώ, είναι την απελπισία εκείνης της μάνας που στέλνει μόνο του το παιδί στη ‘‘σωτηρία’’, που ξέρει πως ο δρόμος της σωτηρίας είναι η πραγματοποίηση του πιο άγριου παραμυθιού που διηγήθηκε ποτέ στο παιδί της…
Το σκηνικό συνηθισμένο και η κουβέντα συνηθισμένη. Θα μπορούσε να συμβαίνει οπουδήποτε στην Ευρώπη, σε πόλη η χωριό. Τα λόγια θα μπορούσαν να ήταν οποιουδήποτε μετανάστη του προηγούμενου κύματος μετανάστευσης: «Έρχονται εδώ για να πάρουν το επίδομα. Δε θέλουν να δουλέψουν!»…
Αγάπησε τα βιβλία, τη μουσική και τις μεταμορφώσεις. Ο Ντέιβιντ Τζόουνς στα 20 του μεταμορφώθηκε αλλάζοντας το όνομά του σε Ντέιβιντ Μπόουι εμπνεόμενος από τον παιδικό του ήρωα, Τζιμ Μπόουι, Αμερικανό επαναστάτη του 19ου αιώνα που έπεσε στην μάχη του Άλαμο. Λευκός Δούκας, Εξωγήινος, Αλλόκοσμος είναι μερικά μόνο από τα επίθετά του. Πρώτος του δάσκαλος,…
Εδώ γεννιέται ένα νέο έθνος. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο: Νορβηγοί, Αυστραλοί, Παλαιστίνιες, Γερμανοί, Καναδοί, Ιρλανδοί, ένας Ιρανο-Σουηδός, Αμερικανοί, Ισραηλινοί, ένας Ούγγρος, πολλές Αγγλίδες, μια Καλιφορνέζα, μια Σέρβα (ονόματι Ντραγκάνα), Ολλανδοί, Γιαπωνέζοι διασώστες, οδηγοί, γιατροί, φύλακες, φωτογράφοι, διερμηνείς στην επιμελητεία, στα μαγειρεία, στην αυτοσχέδια παιδική χαρά, όλη τη νύχτα περιμένοντας τις βάρκες, όλη τη μέρα επιθεωρώντας το πέρασμα με κυάλια. Ένα νέο έθνος γεννιέται πέρα από κράτη και ΜΚΟ, κι αυτό γίνεται στα μέρη απ’ όπου ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Το έθνος του Ανθρώπου.
Πρώτες εικόνες χωρίς πάθος και χωρίς ηθικό δίδαγμα
Φεύγουμε από το βούρκο του ψευτοπατριωτικού λαϊκισμού και συναντάμε την Ελλάδα που ακόμα και στα δύσκολα μάς κάνει υπερήφανους και χαρούμενους. Αλλά πριν απ’ όλα να γνωρίσουμε πού πάμε. Στις αποσκευές ένας χάρτης της Λέσβου, λίγες πληροφορίες για τις Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην διάσωση και υποδοχή των προσφύγων, δυο-τρεις σημειώσεις για τον «Πλάτανο», για τον…
Περί Λογοκρισίας ο λόγος και… ήταν 13 Φεβρουαρίου 2013, Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, όταν στην εκπομπή του Κώστα Φασουλά, πρωτοάκουσα το ποίημα του Αζίζ Νεσίν «Σώπα μη μιλάς» με την εξαιρετική απαγγελία της Μαριέτας Ριάλδη. Το κλείσιμο της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2013, ήταν κι αυτό μια ακραία μορφή λογοκρισίας, λογοκρισίας της φωνής των πολιτών, ως…