Ο Μαξίμ Γκόρκυ είχε σταθεί έντονα επικριτικός απέναντι στη βία της επανάστασης. Εδώ, στο δεύτερο μέρος του άρθρου του για τον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης, μάλλον, δικαιώνει «τους γενναίους με την ιερή τρέλλα» κι ανάμεσά τους τον πιο γενναίο, πιο σοφό και πρώτον, Βλαδίμηρο Ίλιτς Ουλιάνωφ, γνωστόν και ως Λενίν…
ΣΗΜ.: Η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στη μνήμη του σ. Νώντα Βέζου.
Το απόσπασμα αποτελεί το πρώτο μέρος άρθρου του σπουδαίου Ρώσσου πεζογράφου Μαξίμ Γκόρκυ. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε στα 1930 από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη, σε έναν τόμο μαζί με άλλα κείμενα για τις δύο επαναστάσεις του 1917 και σε ωραία καθαρεύουσα του πρωτοπόρου σοσιαλιστή διανοούμενου Αριστοτέλη Σιδέρη.
Δημήτρης Κουτραφούρης
Σύμφωνα με το πασίγνωστο απόφθεγμα του Μαρξ, το οποίο παπαγαλίζουν «επαναστάτες» που δεν διάβασαν τη Γερμανική Ιδεολογία και το Κεφάλαιο, η ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων έρχεται σε σύγκρουση με τις παραγωγικές σχέσεις, με αποτέλεσμα την επανάσταση. Αυτά είναι, πράγματι, λόγια του Μαρξ. Αλλά η πραγματικότητα, η κίνηση της Ιστορίας, διαψεύδει το απόφθεγμα και τον Μαρξ…