Όλοι ομνύουν πια στον Ποιητή. Αφού πρώτα τον περιγέλασαν, ύστερα τον αμφισβήτησαν –κι όταν πλέον εδραιώθηκε με την λυρικότητα και το βάθος της φωνής του– στο τέλος έμαθαν να τον διαβάζουν, τον κατάλαβαν και τον λάτρεψαν. Την Δήλωσή του την διδάσκουν στα σχολεία και όσοι αγαπούν την Δημοκρατία την έχουν για Ευαγγέλιο. Ποιος είμαι εγώ, λοιπόν, να γράψω έστω και μια λέξη παραπάνω ή παρακάτω από αυτά που έγραψε εκείνος;
Αγαπητέ αναγνώστη που δεν εγκατέλειψες ακόμη την ανάγνωση, συγχώρεσέ με. Άλλωστε μόνο μια κριτική διαπάλη δίνει αξία και στην δική μου και στην δική σου ανάγνωση. Κι από την άλλη, αν δεν μπορούμε να γράψουμε, από φόβο μην εκτεθούμε, τότε τι την φτιάξαμε την ΝτραγκοΝέρα Ρόσσα;