«Ζήσε την ζωή σου σαν να μην υπάρχει αύριο!» Είναι αυτή, άραγε, μια συμβουλή που θα έπρεπε ν’ ακούσεις και τυφλά ν’ ακολουθήσεις; Να αρπάζεις την κάθε ευκαιρία που σου παρουσιάζεται! Κι αν όμως κάποτε καταλάβεις ότι έκανες λάθος; Τι θα γίνει αν αποφασίσεις να ζήσεις τη στιγμή και τελικά το μετανοιώσεις; Αν μοχθήσεις για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου (ή αυτά που νομίζεις πως είναι τα όνειρά σου) και όταν τελικά τα καταφέρεις, απογοητευτείς γιατί δεν είναι αυτό που οραματιζόσουν, αυτό που περίμενες; Τι γίνεται τότε;

Ετοιμαζόμουν να γράψω δυο γραμμές για το Νίκο Παναγιωτόπουλο. Μου τον γνώρισε ο Σπύρος ένα μεσημέρι στην Αξελερέ. Σκεφτόμουν ότι δεν ξέρω κάτι παραπάνω από ό,τι ξέρουν όσοι έχουν δει τις ταινίες του. Μέσα από αυτές τον γνωρίσαμε όλοι και τον αγαπήσαμε. Και εκεί που έψαχνα τις δυο γραμμές, ήρθε το email από το σωματείο…

Σημείωση: Το σκίτσο προσέφερε στη σελίδα μας ο μαθητής Χάρης Δεμέστιχας.

Στις 11 Αυγούστου 1903 ένας ισχυρότατος σεισμός 8 Ρίχτερ έπληξε τα Κύθηρα με το χωριό Μητάτα να έχει τις μεγαλύτερες ζημιές. Εκτός από τα σπίτια που κατέρρευσαν ζημιές υπέστησαν και οι εκκλησίες του χωριού. Τρεις ενοριακούς ναούς είχε το χωριό, τον Άγιο Δημήτριο πάνω στην πλατεία, την Αγία Τριάδα εκεί που σήμερα είναι ο Κήπος…