«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ…»
Τεύκρος Ανθίας ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ανδρέα Παύλου (Χατζημηνά), Κύπριου ποιητή, δασκάλου και δημοσιογράφου.
Οργανωμένος κομμουνιστής, συμμετείχε στα Οχτωβριανά του 1931 και τραυματίστηκε από σφαίρα στο χέρι, συνελήφθη, εδιώχθη, φυλακίσθηκε και εκτοπίσθηκε…
Η Ρ και ο Τ είναι και οι δύο επαγγελματίες μουσικοί και ζευγάρι στη ζωή και στο πατάρι. Η μουσική τούς ένωσε δέκα χρόνια πριν, όταν η Ρ αντικατέστησε την τραγουδίστρια στο σχήμα του Τ και από τότε, η μουσική τούς κρατάει κοντά και τους βοηθάει να τα βγάζουν πέρα, ακόμα περισσότερο από τότε που…
Είχε σταθεί ορθός και τώρα αντιγύριζε τα εχθρικά βλέμματα που του έριχνε ο μαζεμένος κόσμος. Είχε την προσοχή όλων τους, μέσα στην ένταση της σιωπής αυτής της μεγάλης αίθουσας, μα το βλέμμα του, τελικά, στράφηκε και σαν καρφί σφηνώθηκε στο πρόσωπο του μόνου άντρα που τη στιγμή εκείνη είχε σημασία…
Συζητώντας μ’ έναν απελπισμένο θα του σύστηνα μια φίλη απ’ τα παλιά, την Αισιοδοξία, πάντοτε δίπλα σ’ όλους όσους την αποδέχονται. Θα μιλούσα για την Υπομονή και την Επιμονή, ξέρεις, αυτές τις αρετές τού να αγωνίζεσαι, να φέρνεις στα μέτρα σου ό,τι σε χαλάει, να παλεύεις –κι αν κάτι δεν είναι στο χέρι σου– ν’ αντέχεις, να μην τα παρατάς…
Μου το είπε ο Γραμματεύς της Ακαδημίας, καθώς έφευγα από τη Στοκχόλμη: «Πάρτε το απόφαση, δύο χρόνια από τη ζωή σας πάνε χαμένα». Εγώ είπα από μέσα μου: «Όχι δυο χρόνια, δυο μήνες». Κι όμως, νά τα. Συμπληρώθηκαν τα δύο χρόνια κι εγώ ακόμη δεν έχω τελειώσει. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, μετά την επιστροφή μου από το Λονδίνο, τό ’χω πάρει απόφαση να αποκλείσω οτιδήποτε. Προσκλήσεις, τιμές, τελετές. Πρέπει να γυρίσω πια στα χειρόγραφά μου…
Τον πρόσμεναν έξω απ την πόλη, στη στενή σκιά κατά μήκος του δυτικού τείχους. Τούχανε στείλει τα σημάδια κι ήξεραν πως θαρθεί, όπως είχε κάνει και τις άλλες φορές. Ανάμεσά τους κι ο άρχοντας Αρχέλαος κι αναμενόμενα απών ο επίσκοπος. Των πιο αδύναμων τα μάτια ήταν μισόκλειστα, πιθανότατα ενδοσκοπώντας απόκρυφα και σιωπηλά τα τελευταία απομεινάρια…
Στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας, το τέταρτο τρεμοπαίζει ανάμεσα στις σκιές και τα νερά της χάνεται φεύγει κι επανέρχεται, το βλέπεις και δεν το βλέπεις, είναι δρόμος χωρίς τέλος δρόμος της φωτιάς που κάποιος δείλιασε και τον άφησε μισό απερπάτητο στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας το τέταρτο βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στο…
Κίνησα το πρωί για τον Διόνυσο, στην Πεντέλη. Κρατούσα τα «Γράμματα» της Ρόζας Λούξεμπουργκ κι ήθελα να τα διαβάσω, ψηλά στη μοναξιά, κάτω από τα πεύκα. Γυάλιζε ο αέρα ακίνητος κι άστραφτε σαν ατσάλι˙ απάνω του, σαν ξόμπλια σμαλτωμένα, τα δέντρα, οι πεταλούδες, τα σπίτια των ανθρώπων. Η Πεντέλη μπροστά μου, η μάνα, με τον…
Τα πρώτα του ποιήματα ο Σεφέρης τα έγραψε για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα: την Μέλπω Στάη!
Απόσπασμα από το «Waiting for the Angel» του Roderick Beaton.
Το βιβλίο κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση στις εκδόσεις Ωκεανίδα.