Είχε σταθεί ορθός και τώρα αντιγύριζε τα εχθρικά βλέμματα που του έριχνε ο μαζεμένος κόσμος. Είχε την προσοχή όλων τους, μέσα στην ένταση της σιωπής αυτής της μεγάλης αίθουσας, μα το βλέμμα του, τελικά, στράφηκε και σαν καρφί σφηνώθηκε στο πρόσωπο του μόνου άντρα που τη στιγμή εκείνη είχε σημασία.
Ξεχνιέστε κύριε. Και εσείς και το ακροατήριο, αλλά καλά, το ακροατήριο αφήστε το. Εσείς όμως ξεχνιέστε. Τι άλλο είναι ο θάνατος πέρα από την παύση μιας οπτικής; Μίας εκ των τρισεκατομμυρίων που έχουν υπάρξει και άλλων πολλών που στο μέλλον θα υπάρξουν! Με ρωτάτε αν είναι σημαντικός. Χα! Στο μυαλό σας μόνον, κύριε, σας απαντώ. Το μυαλό το δικό σας και άλλων … κατωτέρων συνειδήσεων. Γεννιούνται και πεθαίνουν τόσοι κάθε μέρα που είναι οξύμωρο να λέμε πως ο ένας ή ο άλλος θάνατος έχει οιανδήποτε σημασία. Ο μόνος λόγος που οι κοινοί ανόητοι νομίζουν ότι έχει, είναι ότι χρειάζονται το θάνατο κάποιου που έχουν ζήσει μαζί του, κοντά του, για να θυμηθούν την τραγωδία της δικής τους θνητότητας. Ηλίθιοι… Αδυνατούν, ή αρνούνται πεισματικά να δουν την μεγάλη εικόνα των πραγμάτων: γενοκτονίες λαών, μετακινήσεις πληθυσμών στο πέρασμα της ιστορίας, γλώσσες και πολιτισμοί θαμμένοι στο πέρασμα των αιώνων. Γιατί; Διότι τους ηλίθιους τούς νοιάζει το Τώρα. Το Τώρα και ο Θάνατος ενός παιδιού που…, με ακούτε κύριε; Δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό σε σχέση με τις τόσες χιλιάδες άλλα που πνίγηκαν πέθαναν της πείνας ή σφαγιάστηκαν στον ένα ή τον άλλο πόλεμο. Απλές παύσεις οπτικών. Τι σημασία έχει; Ε, καταλαβαίνετε;
σιωπή
Γιατί σωπαίνετε, κύριε; Σας ομιλώ και σας εξηγώ το πώς το γιατί και την υποκρισία του κόσμου και εσείς με κοιτάτε λες και σας έχουν ναρκώσει. Είναι μήπως γιατί συνειδητοποιήσατε πως έχω τελικά δίκιο; Πως όλη τούτη η φάρσα δικαστηρίου είναι πέρα ως πέρα ανούσια, ε;
σιωπή
Έκανα ότι έκανα και η πράξη μου θα γραφτεί -πρέπει να γραφτεί- στην ιστορία, σαν πράξη οράματος και διορατικότητας. Θα γίνει σύμβολο και τελικά, σε βάθος χρόνου, θα σώσει πολλά περισσότερα από την ασήμαντη ζωή που αφαιρέθηκε στο όνομα του μεγαλύτερου σχεδίου. Εσείς ειδικά κύριε δικαστή πρέπει να το καταλαβαίνετε αυτό. Ένας άνθρωπος που υπηρετεί τον Νόμο, κανόνες σπουδαιότερους και ανώτερους από οποιονδήποτε εύθραυστο και ασήμαντο ανθρωπάκο, πρέπει να ξέρει ότι λέω αλήθεια.
σιωπή
Δεν μπορείτε να με καταδικάσετε βάση της γνώμης -χα! ούτε καν της γνώμης, αλλά- των ορέξεων αυτού του ηλίθιου όχλου. Δεν μπορείτε -δεν πρέπει- το βάρος αυτό της ποινής του θανάτου να πέσει στους δικούς μου ώμους.
σιωπή
Μόνο σκεφτείτε το πόσα έχω δει και έχω κάνει. Το πόσο μακριά έχω προβλέψει και το τι καλό έχω κάνει. Σκεφτείτε πόσο καλό μπορώ ακόμη να κάνω! Πόσο κρίμα θα ήταν, κύριε δικαστή, πόσο άδικο, με μια σας λάθος λέξη, τώρα, τη στιγμή ετούτη, να μηδενίζατε για εμένα κάθε μέλλον;
σιωπή
Μα… Έχω όνειρα, έχω σχέδια, έχω μέλλον! ΜΠΟΡΩ να κάνω τον κόσμο καλύτερο! ΘΕΛΩ να κάνω τον κόσμο καλύτερο!
σιωπή
Μα…
Το βλέμμα θολώνει και το πρόσωπο ζαρώνει σαν παιδιού που ετοιμάζεται να κλάψει…
Γιατί;
σιωπή
…
