Στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας, το τέταρτο τρεμοπαίζει
ανάμεσα στις σκιές και τα νερά της
χάνεται φεύγει κι επανέρχεται, το βλέπεις και δεν το βλέπεις, είναι δρόμος χωρίς τέλος
δρόμος της φωτιάς που κάποιος δείλιασε και τον άφησε μισό απερπάτητο
στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας το τέταρτο βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο
μα βασανίζεται εκεί σταθερά γιατί δίχως τέλος ο θάνατος είναι διαρκείας.

Στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας κάθεσαι στην ακρογιαλιά με κάποιον άνθρωπο σου και χαζεύεις το τέταρτο που τρεμοπαίζει
μια νύχτα, που συζητάτε ποιος θα ’χε τα κότσια να πέσει στη φωτιά για να σωθεί αυτός ο κόσμος,
σκέφτεσαι αν θ’ αντέξεις να βαδίσεις το δρόμο αυτό. Όρμα μέσα και μην το σκέφτεσαι άλλο. Εσύ δε θες να σώσεις τον κόσμο;

Στα πέντε πύρινα μονοπάτια της θάλασσας υπάρχει ένα ατέλειωτο, χαλάει τη σειρά γι’ αυτό και κάτι σε χαλάει στο κόσμο μας.
Δειλία πολλή και απάθεια. Πάρε τον άνθρωπο σου απ’ το χέρι και πάτε να βαδίσετε το τέταρτο πύρινο μονοπάτι μαζί.
Κι όταν τελειώσει, είτε βγείτε μουσκεμένοι ή χιλιοκαμμένοι, είτε βγείτε ζωντανοί είτε όχι, αιώνια η μνήμη σας θα υπάρχει,
σαν ένα όπλο θα ’χετε ταυτοποιηθεί στον αλλαγμένο πια κόσμο. Κοίτα
ό,τι ακριβώς ονειρεύεσαι.

* Η Έλενα Τσατσάνη είναι μαθήτρια της Α΄ τάξης του Λυκείου Κυθήρων