Φριντριχ Ένγκελς (28 Νοεμβρίου 1820 – 5 Αυγούστου 1895),μια κορυφαία μορφή του εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Μαζί με τον Καρλ Μαρξ θεμελίωσαν τον επιστημονικό κομμουνισμό, έγραψαν κι έδρασαν για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου από τα καπιταλιστικά δεσμά. Ο Ένγκελς και ο Μαρξ έδωσαν θεωρητική μάχη ενάντια στην ιδεαλιστική φιλοσοφία, τεκμηριώνοντας την υλιστική διαλεκτική. Ο Ένγκελς δεν ήταν μόνο μια από τις σημαντικότερες μορφές του πνεύματος, ήταν κι επαναστάτης στην πράξη, αφού πήρε μέρος σε πολλές επαναστατικές εξεγέρσεις, όπως στη Γερμανία και στη Γαλλία.

Μόλις έφτασε μια ανακοίνωση-κάλεσμα της Παμπειραϊκής Πρωτοβουλίας Υποστήριξης Προσφύγων & Μεταναστών στην οποία διαβάζουμε ειδήσεις που κρύβει η τηλεόραση.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός επαναλαμβάνει για τρίτη φορά την «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου και δίνει μια απολαυστική συνέντευξη στον Σταύρο Διοσκουρίδη.

Ανήκει στα αυτονόητα που, συνήθως, λησμονούνται: οι καταστροφές στο οικοσύστημα είναι ευθέως ανάλογες με τη λογική της συσσώρευσης, του υπερκέρδους, της καπιταλιστικής ανάπτυξης εν τέλει.

Φίλε Νώντα δεν κράτησες την υπόσχεσή σου.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1917, ο Γκράμσι δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Αδιάφοροι».Ο Ιταλός Μαρξιστής έγραφε, μεταξύ άλλων, στο συγκεκριμένο κείμενο: «Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή…

«Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με την πρώτη τον βρήκα στο κεφάλι». Η κατάθεση του στρατιώτη που «έκαψε» τον Ντερτιλή.

Άνοιξε το Πολυτεχνείο σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε η «Ταξική Αντεπίθεση» η οποία λίγο πριν καλούσε σε συγκέντρωση ενάντια στο «ένα ανεκδιήγητο συνονθύλευμα που ευτελίζει την κοινωνική σύγκρουση, κανιβαλίζοντας πάνω στο κίνημα και την ιστορία του» και είχε καταλάβει το Πολυτεχνείο.

Η νοσταλγία είναι το ποτήρι με το τσίπουρο τη Κυριακή, του Νοέμβρη, που σε είδα μετά από είκοσι χρόνια…

Δεν κάνουν οι καλοί νόμοι καλές κοινωνίες, οι καλές κοινωνίες κάνουν καλούς νόμους.