Η Dragonera Rossa με απεσταλμένο τον Γιώργο Διδυμιώτη σε έναν ελκυστικό συνδυασμό κινηματογραφιστή και δημοσιογράφου, δημοσιεύει τις καθημερινές ανταποκρίσεις του από το φεστιβάλ Ολυμπίας.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους ξεκίνησε χθες. Η πόλη του Πύργου μετατρέπεται σε ένα μεγάλο πλατό για λιλιπούτεια κινηματογραφικά συνεργεία. Τα τελευταία χρόνια οι φεστιβαλίτες έχουν εξαπλωθεί σε όλο το νομό Ηλείας με προβολές εκδηλώσεις και εργαστήρια στην Αμαλιάδα και τα γύρω χωριά.

Η ταινία του Λυκείου Κυθήρων στον κατάλογο του φεστιβάλ

Χθες, πρώτη μέρα, ξεκίνησε και το παράλληλο φεστιβάλ Κάμερα Ζιζάνιο με πολλές ταινίες μαθητών κάθε ηλικίας, στο οποίο θυμίζω πως συμμετέχει και η Τσιριγώτικη ταινία World Mad.

Η ταινία προβλήθηκε σήμερα και απέσπασε το χειροκρότημα του κοινού αλλά και κολακευτικά λόγια. Είναι πάντα ωραίο να επιβραβεύεται ο κόπος μιας ομάδας με ένα ζεστό χειροκρότημα. Φυσικά το ταξίδι της ταινίας είναι από  μόνο του επιτυχία καθώς επιλέχθηκε ως μία από τις 130 που συμμετέχουν σε σύνολο 1400 αιτήσεων. Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη όταν είδα στο πανί του φεστιβάλ τον τίτλο “η κινηματογραφική ομάδα του Λυκείου Κυθήρων παρουσιάζει την ταινία”. Σκέφτηκα ότι αξίζει ένα μπράβο στα παιδιά που έφτασαν μέχρι εδώ. Κρίμα που δεν είναι εδώ οι ίδιοι οι δημιουργοί να απολαύσουν την εμπειρία. Εις ανώτερα.

Κατά τα άλλα η καθιερωμένη τελετή έναρξης ήταν όπως κάθε  χρόνο λιτή και ευχάριστη. Χωρίς κουραστικές ομιλίες και εντυπωσιακά τρικ. Με κύριο θέμα, τι άλλο, τα παιδιά και το σινεμά. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μουτσιάκας φρόντισε να μας προσφέρει μια έναρξη αντάξια της φήμης του σχεδόν 20άχρονου φεστιβάλ με φρεσκάδα και ενέργεια.

Σήμερα, δεύτερη μέρα, εκτός από τις προβολές του Κάμερα Ζιζάνιο, προβλήθηκε και η ταινία “Οι θρύλοι του Βαρώνου Μινχάουζεν” του Κάρελ Ζέμαν, καθώς και άλλες μικρού μήκους ταινίες των θρυλικών στούντιο Ζλιν της Τσεχίας. Η πλήρως αποκατεστημένη κόπια του “Βαρώνου Μινχάουζεν” ήταν απολαυστική. Η ταινία σχεδόν 60 χρόνια από την πρώτη προβολή της παραμένει επίκαιρη.

Το αφιέρωμα στα 80 χρόνια των θρυλικών Zlin Film Studios της Τσεχίας είναι ίσως το σημαντικότερο στα 19 χρόνια του Φεστιβάλ Ολυμπίας και ένα όνειρο ετών του διευθυντή του Δημήτρη Σπύρου. Μας μυεί στην κινηματογραφική παραγωγή των στούντιο του Ζλιν στην Τσεχία, όπου το 1961 δημιουργήθηκε το πρώτο παιδικό και νεανικό κινηματογραφικό φεστιβάλ στον κόσμο, το Zlin International Film Festival of Children and Youth.

Οι ταινίες που δημιουργήθηκαν στα στούντιο του Ζλιν εισήγαγαν για πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά στοιχεία, μορφές, μεθόδους και τεχνικές, όπως ο συνδυασμός ζωντανής δράσης και animation, τα γυάλινα ειδώλια, οι κούκλες από συρμάτινο σκελετό, τα αναδιπλούμενα βιβλία, οι φιγούρες του θεάτρου σκιών, αλλά και η χρήση «βιομηχανικής μουσικής» στην επένδυση της ταινίας.

Ο διευθυντή του φεστιβάλ Δημήτρης Σπύρου προλογίζει το Βαρώνο Μινχάουζεν

Ένα ακόμα αφιέρωμα στο φετινό φεστιβάλ έχει τον τίτλο “Γκρεμίζοντας τις προκαταλήψεις, μαθαίνοντας την αποδοχή”. Σε αυτό συμμετέχουν ταινίες από όλο τον κόσμο. Όλες θέτουν και προσπαθούν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως:

Μπορεί στον σημερινό πολύπλοκο κόσμο να συνυπάρξουν αρμονικά το ξένο και το οικείο; Οι μειονότητες απολαμβάνουν πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες;Υφίστανται ακόμη διακρίσεις σε βάρος ατόμων με βάση την εθνοτική, θρησκευτική, γλωσσική ή άλλη ταυτότητα; Αναγνωρίζεται στην εκπαίδευση η ισοτιμία των πολιτισμών και η ισονομία του μορφωτικού κεφαλαίου που προέρχεται από διαφορετική πολιτισμική προέλευση;

Κι ακόμη άλλα, πιο ειδικά, που διερευνούν την διπλά περιθωριοποιημένη ζωή των Ρομά, τον τρόπο με τον οποίο η νέα γενιά αντιλαμβάνεται τον σημερινό κόσμο, την δυνατότητα οι διαφορετικές κουλτούρες να γεννήσουν κάτι πραγματικά νέο στο χώρο των τεχνών κ.ά.

^{Για το εικαστικό μέρος του εξωφύλλου του καταλόγου επιλέξαμε το σχέδιο μιας 15χρονης πρόσφυγα από το Αφγανιστάν, της Σαχάρ Ρεζάι. Επιβίωσε από τον πόλεμο στη χώρα της, και μετά από ένα επίπονο, εξ αιτίας των κινητικών προβλημάτων, και επικίνδυνο ταξίδι 50 ημερών, πέρασε το Αιγαίο αλλά εγκλωβίστηκε στην Ελλάδα όταν έκλεισαν τα σύνορα. Σε ένα στρατόπεδο προσφύγων, τις ατέλειωτες ώρες ακινησίας στο αναπηρικό καροτσάκι, ζωγραφίζει τη μεγάλη προσφυγική οδύσσεια, τις απογοητεύσεις και τα όνειρα. Αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά του κόσμου που αναζητούν έναν φιλόξενο τόπο να σταθούν και να δημιουργήσουν.}

Το βράδυ η αίθουσα “Απόλλων” φιλοξενεί το κυρίως πιάτο του φεστιβάλ, τις ταινίες του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος. Εκεί κάθε χρόνο βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες που είτε απευθύνονται είτε έχουν θέμα τους νέους. Σύμφωνα με το Δημήτρη Σπύρου οι συνολικά 64 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους “αποτελούν το άρωμα του παιδικού και νεανικού κινηματογράφου όλου του πλανήτη”. 

Η συνέχεια στη Δραγονέρα …