2 σκέψεις για το “Allen Ginsberg
Αμερική”

1. Εγω μπορεί να μην καταλαβαίνω και πολύ καλά τι θέλει να πεί η δημοσίευση σε αυτό το ανακάτεμα απο εικόνες ταξιδιού- επανάστασης- αμερικής το ΄50 και ουσιών, που κατά τους ποιητές της εποχής »»απελευθέρωναν»»» το πνεύμα.Προσωπικά το βρίσκω και λίγο ντεμοντέ, αφού αφορά πράγματα που, 70 χρόνια μετά, η κριτική μας επάνω τους μπορεί να είναι ανελέητη.

   Ομως.

   Και το αντανακλαστικό »»κάποιων άλλων»» που όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι, καλού κακού να πλένουν τον κ….ο τους ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω με τίποτα.
   Ψυχαναλυτικά μόνο ίσως θα μπορούσε κάποιος να βρεί άκρη,……αλλά ποιός, και τί…….
   Πάντως το σίγουρο είναι πως όσο ο πολιτισμός ( ….η κουλτούρα ) προκαλεί αντανακλαστικά μπιντέ, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τους ανθρώπους.

   Απάντηση

   • δεν μπορώ ακριβώς να καταλάβω από πού προκύπτει το δεύτερο σκέλος του σχολίου σου και έτσι όπως τα βλέπω τα πράματα, καλύτερα να μη μάθω κιόλας.
     Σε σχέση με το πρώτο, φαίνεται πως το ντεμοντέ είναι και πάλι της μόδας τελικά και τα 70 χρόνια πίσω, μπροστά στα μάτια μας.
     Αγαπημένο σχόλιο για τον Γκίνσμπεργκ και τη γενιά μπητ, από τον Άρη Μπερλή, τον τελευταίο μεταφραστή του «Ουρλιαχτού»: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=149378
     «Ο Γκίνσμπεργκ έδειξε ότι και τις φωνές βάζοντας μπορεί κανείς να κάνει ποίηση.»

     Απάντηση