Δεν πιστεύω στο δόγμα του μεγαλύτερου καλού για τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.Για να μιλήσουμε με ωμό τρόπο,αυτό σημαίνει ότι αποδεχόμαστε να θυσιαστούν τα συμφέροντα του 49% των ανθρώπων προς όφελος του 51%.Αυτό το ανελέητο δόγμα έχει βλάψει πάρα πολύ την ανθρωπότητα.Το μοναδικό δόγμα που είναι πραγματικά τίμιο και ανθρωπιστικό είναι εκείνο του μεγαλύτερου καλού για όλους.Αν όμως κάποιος δεν είναι διατεθειμένος να υποβληθεί στις πιο σκληρές θυσίες,δεν μπορεί να το επικαλείται.
Το πεδίο εφαρμογής του κανόνα της πλειοψηφίας είναι περιορισμένο.Δεν πρέπει να υποχωρούμε στην πλειοψηφία παρά μόνο στις λεπτομέρειες.Όταν κάποιος υποκύπτει στην πλειοψηφία,όποιες κι αν είναι οι αποφάσεις της,δρα σαν σκλάβος.Η δημοκρατία δεν δημιουργήθηκε γι’αυτούς που συμπεριφέρονται ως πρόβατα.Στο δημοκρατικό καθεστώς,το κάθε άτομο υπερασπίζεται με πείσμα την ελευθερία γνώμης και δράσης.
Ο νόμος της πλειοψηφίας δεν έχει καμία θέση στις περιπτώσεις που πρέπει να εκφραστεί η συνείδηση.
Κατά τη γνώμη μου,για να εξασκηθούμε στο σβαράζ(αυτονομία),το μοναδικό που πρέπει να κάνουμε είναι να μάθουμε να υπερασπίζουμε μόνοι μας τους εαυτούς μας έναντι όλων και να ζήσουμε τη ζωή αυτή σε μια κατάσταση τέλειας ελευθερίας,έστω κι αν η ζωή μας είναι γεμάτη ατέλειες.Μια καλή κυβέρνηση δεν πρέπει ν’αντικαθιστά σε κανένα ζήτημα τη διακυβέρνηση του εαυτού μας.
Η ατομική αυτονομία προϋποθέτει μια συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου να παραμείνει ανεξάρτητος από την καταπίεση που ασκεί η κυβέρνηση,είτε αυτή είναι μια ξένη κυβέρνηση είτε μια εθνική κυβέρνηση.Η διακυβέρνηση που βασίζεται στο σβαράζ θα ήταν αποτυχημένη ,αν οι πολίτες προσδοκούν εξ αυτού να καθορίζεται με κανόνες και η παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής τους.
Από το βιβλίο «Θρησκεία και Αλήθεια – Οικονομία και Ηθική», εκδ. Ροές
Παπα-Κώστα,
συμφωνώ με τις απόψεις κατά των κυβερνήσεων και της ψευτο-δημοκρατίας. Όμως γιατί η λύση πρέπει να είναι η αυτονομία; Γιατί το άρθρο που αναδημοσιεύεις προτείνει την αυτονομία. Ο καθένας μόνος του. Αναρχοαυτονομία για την ακρίβεια.
Όμως αυτό δεν συνάδει ούτε με την φύση του ανθρώπου,ούτε με τον χριστιανισμό.
Ο άνθρωπος, όπως τα περισσότερα ζώα, χρειάζονται να ζουν με άλλους του είδους τους. Και απ’ όσο ξέρω ο άνθρωπος ποτέ δεν έζησε, ή καλύτερα, δεν επιβίωσε μόνος του. Ο τύπος του «μοναχικού λύκου» δεν μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει.
Γιατί να μην διαλέξουμε λοιπόν κάτι πιο ελευθεριακό μεν, αλλά πιο κοινοτικό δε; Κάτι σαν τον αναρχοκουμουνισμό, ας πούμε.
Δεν λέω ότι είναι Η λύση.Είναι μια λύση.
Δε συμφωνώ ότι η Αυτονομία οδηγεί στο «ο καθένας μόνος του».Αλλά θεωρεί την ατομική ελευθερία απαραβίαστη.Αυτό δε σημαίνει τη μετατροπή του κάθε ανθρώπου σε μοναχικό λύκο ούτε και τη διάλυση κάθε μορφής κοινότητας.Και ακόμη στην αυτονομία ο κάθε άνθρωπος πράττει κατά συνείδηση και όχι κατόπιν άνωθεν εντολών
Ο Χριστιανισμός,μιλάω πάντα για την Ορθοδοξία,είναι πιο κοντά στην αυτονομία από την οποιαδήποτε μορφή κομμουνισμού-κοινοτισμού,με την έννοια του απόλυτου σεβασμού της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου.Δεν υπάρχει κανένα είδος καταπίεσης για χάρη του συνόλου.
Οποιοδήποτε είδος αναρχισμού προϋποθέτει ότι η ατομική ελευθερία είναι απαραβίαστη.
Οι διαφορές τους βρίσκονται στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας/κοινότητας. Ο ατομικισμός και η αυτονομία δεν έχουν κάποιο θεμελιώδη τρόπο οργάνωσης. Αντίθετα, θεωρούν ότι η οργάνωση θα προκαλέσει καταστάσεις αυταρχισμού και καταπίεσης.
Στον αναρχο-κομμουνισμό η συμμετοχή στην κοινότητα είναι εθελοντική. Δεν υπάρχει καμία μορφή «αρχής» που θα καταπιέσει ή θα επιβάλει τους κανόνες της. Σε αντίθεση με τον απλό (κλασσικό) κομμουνισμό που η συμμετοχή είναι υποχρεωτική.
Με λίγα λόγια, μια αναρχο-κομμουνιστική κοινότητα δεν «επιβάλλει» την συμμετοχή των ατόμων σε αυτή. Αν κάποιος δεν θέλει να συμμετέχει μπορεί απλά να ζήσει εκτός κοινότητας, ως αναρχο-αυτόνομος ή οτιδήποτε άλλο.
Και τέλος να επισημάνω ότι ο αναρχο-κομμουνισμός προβλέπει και την φροντίδα των αδυνάτων.
«Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.»
Ε,ας ξεκινήσουμε λοιπόν με κάτι αναρχο-κομμουνιστικό και όταν αποτύχει και γίνει καταπιεστικό,πάμε σε κάτι πιο αυτόνομο!
Κάτι συμπληρωματικό.Νομίζω ότι είναι λάθος η ταύτιση ατομικισμού και αυτονομίας.Ο αυτόνομος δεν είναι σε καμία περίπτωση αποκομμένος.