Διαβάστε εδώ το 12ο μέρος
Διαβάστε εδώ το 14ο μέρος

Περίληψη προηγουμένων:

Κι ενώ τον Σούπερ Κασιμάτη τον έχει πιάσει η άνοιξη, δόλιοι τύποι (ναι, οι γνωστοί) κάτι μεγάλο ετοιμάζουν στο Μέσα Δήμο και ήρθε η στιγμή το σατανικό τους σχέδιο να αρχίζει να υλοποιείται.

…………………………………………………..

Το Βιοκλιματικό χταπόδι – Ευρεσιτεχνία υπ. αριθμόν Ξ345235238/89

Ο Πιέρ ο Πατέντας περηφανευόταν πως μπορούσε να κοιμηθεί ό,τι ώρα ήθελε, όπου και να βρισκόταν. Όταν τον ρωτούσαν πώς το καταφέρνει αυτό η στερότυπη απάντησή του ήταν «Έχω καθαρή συνείδηση». Η αλήθεια είναι πως η απάντησή του δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, θα ήταν πιο σωστό αν έλεγε «έχω δέσει και φιμώσει τη συνείδησή μου κι έτσι δεν με ενοχλεί όταν κοιμάμαι». Ο Πιέρ δεν ήταν κακός άνθρωπος, τουλάχιστον δεν είχε κακές προθέσεις. Τις ζημιές τις έκανε επειδή παρέβλεπε συστηματικά τις πιθανές επιπτώσεις από τις πράξεις του και αυτή του η ελαφρότητα, δυστυχώς συχνά, βασάνιζε τους γύρω του και κυρίως τη μνηστή του – που παρεμπιπτόντως ήταν και η κύρια πηγή των εισοδημάτων του. Απόψε όμως του ήταν αδύνατο να κοιμηθεί ήσυχος. Κάθε τρείς και λίγο ο Πιέρ πεταγόταν από τον ύπνο του και κοίταζε το ξυπνητήρι. Τέτοια αγωνία είχε να νιώσει από τότε που είχε κατοχυρώσει την πρώτη του ευρεσιτεχνία, το περίφημο «βιοκλιματικό χταπόδι» (Αρ. Ευρ. Ξ345235238/89) Μπορούμε να τον δικαιολογήσουμε βέβαια καθώς αυτή τη φορά ήταν απτό το ενδεχόμενο ο Πιέρ να έπιανε –επιτέλους!- την καλή. Κατά τις πέντε τα ξημερώματα και αφού έκανε τουλάχιστον πενήντα περιστροφές γύρω από τον άξονά του το πήρε απόφαση πως δεν πρόκειται να κοιμηθεί άλλο, σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε στην κουζίνα, έφτιαξε έναν καφέ και άρχισε να μελετάει για μια ακόμη φορά το φάκελο που θα υπέβαλλε στην IPC (Inland Property Committee), το διάδοχο οργανισμό της επιτροπής εγχωρίου περιουσίας μετά απο λίγες ώρες. Ο Χαρούπης τον είχε διαβεβαιώσει πως η δουλειά ήταν σίγουρη, όμως αυτός ήθελε να είναι απολύτως βέβαιος πως ήταν όλα στην εντέλεια. Μπορεί να πει κανείς οτιδήποτε για τον Πιέρ-Πέτρο Πατέντα-Βαρουφάκη (καμμία συγγένεια) όμως υπήρχε ένα πράγμα στον κόσμο το οποίο έπαιρνε πολύ σοβαρά και αυτό ήταν η κατοχύρωση ευρεσιτεχνίας για τις εφευρέσεις του. «Για ένα κούτελο ζούμε» έλεγε χαρακτηριστικά στη μνηστή του κάθε φορά που της δανειζόταν χρήματα για να καταθέσει αίτηση για κάποια πατέντα. Εκείνη καμμιά φορά εξέφραζε δειλά κάποιες αντιρρήσεις όμως η συνέχεια ήταν πάντα η ίδια καθώς ο Πιέρ ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του περιέγραφε ενθουσιωδώς τη νέα εξωφρενική του ιδέα που θα τούς έκανε πλούσιους. «Δες το σαν μια καλή επένδυση» ήταν η μόνιμη επωδός τη στιγμή που η έρμη αποχωριζόταν δια παντός τις οικονομίες της.
«Όλα έτοιμα» σκέφτηκε ικανοποιημένος ο Πιέρ και στη συνέχεια ξεκίνησε σιγά σιγά να ετοιμάζεται για το μεγάλο ραντεβού των εννέα στο μέγαρο της IPC. «Άντε, τρείς ώρες μείνανε» είπε μεγαλόφωνα και ξεκίνησε να σιδερώνει το καλό του πουκάμισο.

…………………………

…και ξεχύθηκε στην εθνική οδό Κασιματιάνικων –Χώρας

Ο Μάνος ο δημοσιογράφος κοίταξε το ρολόι του. «Εννιά παρά τέταρτο, άργησα γαμώτ» είπε μέσα του και ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα του, μια καλοσυντηρημένη Jawa 250 που είχε από την εποχή που ήταν φοιτητής. Παρ´ ότι τα οικονομικά του του επέτρεπαν να αγοράσει κάτι που να έχει κατασκευασθεί τον εικοστό πρώτο αιώνα εκείνος αρνιόταν πεισματικά να αποχωρισθεί τη Τζένη, όπως τρυφερά είχε ονομάσει το τσέχικο δίτροχο προς τιμήν της ηθοποιού Τζένης Καρέζη με την οποία ήταν κρυφά ερωτευμένος στην εφηβεία του. Η Τζένη πήρε μπρός μετά από μερικές ξεγυρισμένες μανιβελιές και ο Μάνος ξεχύθηκε στην εθνική οδό Κασιματιάνικων –Χώρας αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο γαλάζιου καπνού που περιόρισε την ορατότητα για πολύ ώρα δημιουργώντας σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα στα Κασιματιάνικα και τα προάστιά τους. Λίγα λεπτά αργότερα παρκάριζε τη μοτοσυκλέτα του έξω από το μέγαρο της IPC και ανέβαινε τρέχοντας* τη μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στην αίθουσα συνεδρίων όπου θα εξεταζόταν από ειδική επιτροπή το αίτημα που είχαν υποβάλλει απο κοινού οι Χαρούπης και Βαρουφάκης (καμμία συγγένεια) για τη κατασκευή υπεράκτιας μονάδας παραγωγής ενέργειας. Ανακουφισμένος έμαθε πως η ακρόαση θα καθυστερούσε λίγο καθώς ο Πιέρ είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ και ο Χαρούπης ζήτησε μια μικρή αναβολή της έναρξης της συνεδρίασης.
«Μάνο.»
«Εφραίμ.»
«Κύριε Κασιμάτη.»
«Κύριε Κασιμάτη.» Ο Μάνος ο δημοσιογράφος αντάλλαξε ψυχρούς χαιρετισμούς με τον Εφραίμ Χαρούπη και τον πανίσχυρο πεθερό του, τον κατά ειρωνία της τύχης συνονόματό του Μανώλη Κασιμάτη, συνιδρυτή, μεγαλομέτοχο και πρόεδρο της «Κυθηραϊκό Μετρό ΑΕ». Με τη διαφορά πως ο Μάνος στην πραγματικότητα δεν λέγεται στ´ αλήθεια Κασιμάτης. Όπως θυμόμαστε ο Μάνος είχε γεννηθεί στα Καλλιγεριάνικα και το πραγματικό του επώνυμο ήταν –τι άλλο;- Καλλίγερος. Προκειμένου να αποφύγει την τραγική τύχη των υπολοίπων μελών της οικογένειας των Καλλίγερων που ξεκληρίστηκε σαν αποτέλεσμα της πολύχρονης αιματηρής βεντέτας με την οικογένεια των Κασιμάτηδων, ο μικρός Μάνος αφού σώθηκε σαν από θαύμα από τον θάνατο επέστρεψε στο νησί μετά από χρόνια έχοντας πάρει το όνομα Κασμάτης, ένα όνομα που μισούσε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο και περίμενε καρτερικά τη κατάλληλη στιγμή να πάρει εκδίκηση. Στο μεταξύ όμως είχε εξελιχθεί σε κακό μπελά για τον Χαρούπη και τον πεθερό του καθώς διαρκώς αποκάλυπτε μικρά και μεγάλα σκάνδαλα στα οποία φαίνονταν να έχουν εμπλακεί. Φυσικό ήταν να υπάρχει τέτοια ψυχρότητα.
«Ο κύριος; Φίλος σας;» ρώτησε ο Μάνος δείχνοντας τον αγουροξυπνημένο Πιέρ που μπήκε τρεκλίζοντας ελαφρά στην αίθουσα. Ο Χαρούπης δεν απάντησε και πλησίασε τον Πιέρ ανήσυχος.
«Έχεις πιεί;»
«Όχι.»
«Τι όχι βρε, αφού ζέχνεις…»
«Ήπια λίγο κονιάκ για ννα χαλλλαρώχιω.»
«Τράβα πιες έναν καφέ κι ένα μπουκάλι νερό και ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπό σου. Δύο καφέδες. Τρέχα!» είπε ο Χαρούπης ενώ ο πεθερός του ζητούσε μια μικρή αναβολή ακόμη – η οποία έγινε φυσικά αποδεκτή. Κανείς δεν έφερνε αντιρρήσεις στον ισχυρό άνδρα της «Κυθηραϊκό Μετρό ΑΕ» και ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης κατασκευαστικής εταιρείας των Βαλκανίων, της «Porolithos Construction Limited».
«Η συνεδρίαση της επιτροπής αναβάλεται για τις 11» είπε λακωνικά ο γραμματέας του IPC χωρίς κανείς να ζητήσει περαιτέρω εξηγήσεις.
Ο Μάνος κοίταξε το ρολόι του. Η ώρα ήταν εννιά και μισή, έμενε μιάμιση ώρα μέχρι να ξεκινήσει η συζήτηση. Αποφάσισε να μείνει στη Χώρα, να κάνει καμιά βόλτα και να μιλήσει με κάποιους γνωστούς στα πλαίσια των δημοσίων σχέσεων που ήταν τόσο απαραίτητες για τη δουλειά του. Βγήκε απο το μέγαρο του IPC και κατηφόρησε προς την πλατεία Συντάγματος. Ήταν μια υπέροχη μέρα και η πλατεία ήταν γεμάτη από παιδιά καθώς το δημοτικό σχολείο Καρβουνάδας είχε έρθει για εκπαιδευτική εκδρομή προκειμένου να επισκεφθούν τα παιδιά το Μουσείο Νεώτερης Ιστορίας του Μέσα Δήμου που είχε χτιστεί στη θέση που βρισκόταν κάποτε το κτίριο του Κυθηραϊκού Συνδέσμου. Μια μικρή αναστάτωση υπήρχε στη βόρεια πλευρά της πλατείας καθώς μια ομάδα απείθαρχων πιτσιρικάδων έπαιζε ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας σαν γκολπόστ τα ολόσωμα αγάλματα σε υπερφυσικό μέγεθος του Προκόπη Παυλόπουλου και του Προέδρου της ΔΜΔ με αποτέλεσμα την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής μετά από σχετικό σήμα που δόθηκε από το ΤΠΚΑ (Τμήμα Παρακολούθησης Καμερών Ασφαλείας). Ο Μάνος έβγαλε γρήγορα μια φωτογραφική μηχανή τσέπης που πάντα κουβαλούσε μαζί του και άρχισε να φωτογραφίζει εικόνες από το περιστατικό. «Ωραία, βγάλαμε και είδηση» σκέφτηκε και συνέχισε τη βόλτα του. Κάθε τόσο συναντούσε και κάποιον γνωστό του και έπιανε την κουβέντα. Εννέα στις δέκα φορές η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από την επικείμενη τουριστική σαιζόν για την οποία επικρατούσε χαοτική ασυμφωνία στις εκτιμήσεις των συνομιλητών του. Τα άλλα θέματα ήταν η ανομβρία και η έλλειψη νερού και, φυσικά, το προσφυγικό.
«Μα τι θα γενούμε πλέα με αυτούς; Χτε πάλι δώδεκα βάρκες βγήκανε μόνο στη Φυρή Άμμο» είπε σε έντονο ύφος ο Μανώλης Κασιμάτης ο διευθύνων σύμβουλος του ΜΟΤ (Μεσαδημοτικού Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών). «Δε χωράμε άλλους πλέα σου λέω.»
«Μα τι να κάνουνε κι αυτοί. Ξέρεις τι γίνεται απέναντι; Η ανεργία έχει φτάσει το 80 τοις εκατό. Στο φινάλε Έλληνες είναι οι άνθρωποι, αίμα μας.»
«Αφού δεν είναι γνήσιοι Τσιριγώτες αναθρεμένοι με τις αρχές του Κυθηραϊσμού είναι ξενομπασάρηδες και να γυρίσουν σπίτια τους και να κάνουνε καλά» ήταν η απάντηση του αγανακτισμένου στελέχους του ΜΟΤ. Ο Μάνος έκανε έναν μορφασμό σαν να του έλεγε «έχεις δίκιο» γνωρίζοντας πως η συζήτηση δεν είχε κανένα νόημα και άλλαξε κουβέντα.
«Κοίτα ζέστη που την έχει Απρίλη μήνα. Ούτε βροχές φέτος ούτε τίποτε. Θα πούμε το νερό νεράκι.»
«Ναι ρε παιδί μου τι πράγμα είναι αυτό. Πού ακούστηκε να ποτίζουμε Μάρτη μήνα.»
«Όμως η λεμονιά μου να δεις φορτωμένη που είναι, θα πάθεις πλάκα.»
«Μα είναι λεμονοχρονέα φέτο αλήθεια. Χάρηκα που σε είδα ρε Μάνο, καιρό είχαμε να τα πούμε. Κατά που πάεις;»
«Πάω κατά το Κάστρο να δω τι γίνεται εκεί», αποφάσισε εκείνη τη στιγμή ο εκδότης της Φωνής του Μέσα Δήμου.
«Ποίο κάστρο μου τσαμπουνάς καημένε, νάταν κι άλλο!»
«Ωωω, καλά λες… Από συνήθειο.»
«Έ μα να σου πω, καλύτερα. Εκείνο δα το κάστρο όλο συντήρηση ήθελε, μας εζάλιζε και η αρχαιολογία, τώρα να δεις τι έχει να γίνει μόλις ανοίξει η Ντίσνεϋλαντ τι τουρισμό θα έχουμε».
«Βέβαια» είπε ο Μάνος προσπαθώντας ανεπιτυχώς να μη δείξει πως δεν του άρεσε η ιδέα.
«Ανάπτυξη θέλουμε. Διαφωνείς;»
«Όχι.»
«Πρέπει να γίνουν επενδύσεις. Διαφωνείς;»
«Όχι.»
«Να έχει ο κοσμάκης δουλειά. Διαφωνείς;»
«Όχι.»
«Α μπράβο γιατί νόμιζα πως είχες γράψει κάτι περίεργα.»
«Τι περίεργα;»
«Κάτι αμπελοφιλοσοφίες, κάτι κουλτουριάρικα.»
«Καλή σου μέρα.»
«Γειά σου Μάνο.»

……….

Ώρα 11:00 ακριβώς, αίθουσα συσκέψεων, 9ος όροφος μεγάρου ITC. «Ξεκινάμε;» ρώτησε ο πρόεδρος της IPC (Inland Property Committee) κοιτάζοντας διακριτικά τον ισχυρό άνδρα της Porolithos Construction. Ο Μανώλης Κασιμάτης κοίταξε με τη σειρά του το γαμπρό του τον Εφραίμ Χαρούπη κι αυτός με τη δική του τον Πιέρ. Εκείνος μη γνωρίζοντας ποιόν να κοιτάξει ένευσε καταφατικά κι έριξε μια φευγαλέα ματιά στα οπίσθια της γραμματέως του γραμματέα της επιτροπής. Για μια στιγμή ξέχασε τον εκκωφαντικό θόρυβο που έκανε το κονιάκ μέσα στο κεφαλι του καθώς πάνω από δύο λίτρα καφέ που τον είχε υποχρεώςει να πιεί ο Χαρούπης προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν τη τάξη, έργο εξαιρετικά δύσκολο γιατί ποτέ δεν υπήρξε τάξη στο μυαλό του χαρισματικού εφευρέτη. «Άντε πάμε» είπε ο πρόεδρος και όλοι κάθισαν στις θέσεις τους. Σε μια γωνιά ο Μάνος κρατούσε σημειώσεις και πότε πότε έβγαζε μια φωτογραφία. Μετά τις πρώτες τυπικότητες και κάποιο γενικόλογο μπλαμπλά σχετικά με την ανάγκη να καταστεί ενεργειακά αυτάρκης ο Μέσα Δήμος με σεβασμό στο περιβάλλον και το σεπτό Κυθηραϊκό τοπίο μπλα μπλα μπλα (αυτά σημείωσε ο Μανώλης, για την ακρίβεια έγραψε: «μπούρδες μπλα μπλα βλακείες, μπλα μπλα ας γελάσω μπλα μπλα μπλα») άρχισε η παρουσίαση του έργου απο τον Χαρούπη με περιστασιακές διακοπές για διευκρινίσεις απο την επιτροπή και κάποιες παρεμβάσεις απο τον Πιέρ όταν η συζήτηση έφτανε σε κατ’ εξοχήν τεχνικά θέματα. Ο Μάνος σταμάτησε να γράφει «μπλα μπλα μπλα» και παρακολουθούσε πλέον εντυπωσιασμένος την παρουσίαση. Είναι αλήθεια πως δεν ήταν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Το έργο προβλεπόταν να κατασκευασθεί στα ανοιχτά του Καψαλιού, ανάμεσα στα νησάκια Χύτρα 2 και Χύτρα 3, εντός των χωρικών υδάτων της ΔΜΔ δηλαδή και η περιγραφή του δεν θύμιζε σε τίποτε άλλες μονάδες παραγωγής ενέργειας. Ήταν πραγματικά μιά πρωτοποριακή ιδέα, αυτό ο Μανος όφειλε να το παραδεχθεί. Ας δούμε εν συντομία πως θα παράγει ρεύμα το προτεινόμενο ιχθυοηλεκτρικό εργοστάσιο (έτσι το έλεγε ο Πιέρ).

Sarda sarda (ελλ. παλαμίδα)

Η κατασκευή της γεννήτριας παραγωγής θα γίνει υποθαλλάσια και θα αποτελείται απο ένα κλωβό σε σχήμα κυλίνδρου. Ο κλωβός αυτός θα αναρτηθεί από τον άξονά του σε ικανό βάθος και θα έχει διάμετρο εξήντα μέτρων, θα είναι διηρημένος δε σε δύο ανισομεγέθεις τομείς. Σε αυτούς θα εγκατασταθοϋν ασφαλώς διαχωρισμένες παλαμίδες (ναι, τα γνωστά ψάρια) στο μεγαλύτερο τμήμα και λευκοί καρχαρίες στο άλλο. Οι παλαμίδες υπό την απειλή των καρχαριών θα προσπαθούν να διαφύγουν ενώ οι θηρευτές θα προσπαθούν να τις καταδιώξουν. Η κίνηση αυτή των ψαριών θα περιστρέφει τον τροχό παρέχοντας τη δυνατότητα να δεσμεύεται η κινητική ενέργεια και να μετατρέπεται σε ηλεκτρική. Υπολογίζουν δε οι κατασκευαστές πως με δύο τροχούς ο Μέσα Δήμος θα γίνει απολύτως αυτάρκης σε ηλεκτρική ενέργεια ενώ τυχόν επέκταση των εγκαταστάσεων θα μπορεί να καταστήσει το νεοσύστατο κράτος των νοτίων Κυθήρων σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη ενέργειας.
Το καλύτερο απ´ όλα το φύλαξε ο Χαρούπης για το τέλος:
«…και ολοκληρώνοντας κυρίες και κύριοι της σεβαστής επιτροπής, σκεφθείτε πως εκτός απο φτηνή, οικολογική και άφθονη ενέργεια, θα έχουμε στη διάθεσή μας άφθονες νόστιμες και υγιεινές παλαμίδες σε χαμηλή τιμή για καθε Μεσοδημότη. Ευχαριστώ.»
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιγής όλοι οι παρευρισκόμενοι, ακόμη και ο Μάνος ο δημοσιογράφος, σηκώθηκαν όρθιοι και άρχισαν να χειροκροτούν. Ο Χαρούπης γύρισε προς το μέρος του Πιέρ και του έκλεισε το μάτι. Εκείνος αιθάνθηκε να τον πλημμυρίζει ένα πρωτοφανές αίσθημα, ένα αίσθημα που δεν είχε νιώσει ποτέ του.
«Λέγεται «επιτυχία»» του είπε ο Χαρούπης.
Ο Πιέρ έβγαλε απο τη τσέπη του ένα φλασκί με κονιάκ. «Ευτυχία λέγεται φίλε. Ευτυχία…» είπε και άδειασε το φλασκί στο στόμα του. Κάπου μέσα στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου του η καφεΐνη σάλπισε υποχώρηση και ετράπη σε άτακτο φυγή.

Στο επόμενο: Ευτυχία ή Επιτυχία; Πάντως όλα βαίνουν καλώς για τους δόλιους δολοπλόκους. Μπορεί κανείς να σταματήσει τα σατανικά σχέδιά τους;

* Εδώ είχα βάλει έναν αστερίσκο αλλά δεν θυμάμαι πια γιατί. Το αφήνω μήπως μου έρθει κάποια στιγμή. Ε.Κ-W.