Ένας λαός, που αισθάνεται μιαν άδικη ταπείνωση, πανηγυρίζει –ή έστω χαίρεται μεγαλόφωνα- από τη στιγμή που πληροφορήθηκε την είδηση πως ο καταξιωμένος Έλληνας χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου έχει κερδίσει έξι συνολικά υποψηφιότητες στα βραβεία EMMY, για την τελετή έναρξης των γελοιωδώς εξαγορασμένων ως θεσμού, Πρώτων Ευρωπαϊκών Αγώνων, πέρυσι στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Ο ίδιος είχε ομολογήσει σε συνέντευξή του ότι δέχτηκε την πρόσκληση του Αζέρου δικτάτορα αποκλειστικά και μόνο για το υπέρογκο της αμοιβής του, εκτιμώντας πως ένας τέτοιος «συμβιβασμός» θα τον γλίτωνε από άλλους πολλούς «μικροσυμβιβασμούς» που θα ήταν αναγκασμένος να κάνει διαφορετικά, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανεξαρτησία που απαιτεί η καλλιτεχνική του εξέλιξη!

Ο συμβιβασμός αυτός, οδήγησε στη φαντασμαγορική τελετή έναρξης η οποία εντυπωσίασε παρόντες και τηλεθεατές και νά, μας έδωσε μια ευκαιρία ως Έλληνες να τονώσουμε κάπως τον εγωισμό μας στο διεθνές στερέωμα. Ακόμα κι ας μην έχει τίποτα με την χώρα μας να κάνει, ακόμα κι αν ο ίδιος ο δημιουργός έθεσε τόσο συγκεκριμένα τους όρους της παρουσίας του εκεί, έτη φωτός μακριά από μια εκπροσώπηση του πολιτισμού μας.

Με μια μέρα διαφορά όμως, σκάει η είδηση πως ο Αζέρος συγγραφέας Akram Aylisli, ο οποίος είχε μπει από το 2012 στο στόχαστρο της λογοκρισίας επειδή αναφέρθηκε σε έργο του στις σφαγές Αρμενίων από Αζέρους κατά τον 20^ο αιώνα, εμποδίζεται από το να ταξιδέψει εκτός της χώρας του, ώστε να παραστεί σε λογοτεχνικό φεστιβάλ στη Βενετία όπου συμμετέχει ως ομιλητής. Οι ιστορίες του διωγμού του είναι φοβερές: τα βιβλία του ρίχτηκαν στην πυρά, οι συγγενείς του έχασαν τις δουλειές του και ίδιος τη σύνταξή του, τα κείμενά του αποσύρθηκαν από τα σχολικά εγχειρίδια, ενώ δόθηκε αμοιβή σε όποιον θα έκοβε το αυτί του!

Το ενδιαφέρον ωστόσο, είναι πως ο ίδιος συγγραφέας, πριν χαλάσει τη συνταγή της εξουσίας με τις ενοχλητικές του πληροφορίες, συγκαταλεγόταν στους αναγνωρισμένους της χώρας του με πλήθος βραβεύσεις! Ο Παπαϊωάννου, ως πληρωμένος καλά, ολοκλήρωσε τη δουλειά του και έφυγε. Αν όμως η χώρα του ήταν εκείνη, η ελευθερία της καλλιτεχνικής του δημιουργίας στο όνομα της οποίας ανέλαβε την εν λόγω εργασία, ενδεχομένως σκόνταφτε στο αμέσως επόμενο βήμα!

Η δικτατορία του Ιλχάμ Αλίγιεφ, λόγω τεράστιων οικονομικών συμφερόντων, έχει καταφέρει να έχει άριστες σχέσεις με τις χώρες του Δυτικού Κόσμου και να περνάνε στα ψιλά όλες οι καταγγελίες εναντίον της για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ίσως για κάποιους είναι και αυτή κάτι ανάλογο «της καλύτερης κυβέρνησης που είχε η χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο». Το σίγουρο είναι πως ως Έλληνες δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να χαιρόμαστε με την διάκριση του Παπαϊωάννου, ενώ έχουμε πολλούς και ουσιαστικούς λόγους να καταγγείλουμε τις τακτικές της τοπικής εξουσίας και να ξεμπροστιάσουμε τους σιωπηρούς υποστηρικτές της.