«Μα είναι χώρα αυτή; Δεν έχουμε καν γρήγορο ίντερνετ…».
Έτσι τέλειωσε άδοξα μια διαφωνία που είχα με έναν ξάδερφο και πολύ καλό φίλο πριν από αρκετά χρόνια, αφού μετά αρχίσαμε τα μπινελίκια. Τότε που έβραζε η ‘‘επαναστατικότητά’’ μας. Αυτός ήταν πιο κοντά στον αναρχικό χώρο ενώ εγώ υποστήριζα αριστερές μιλιταριστικές λύσεις, μια και έτρεφα μεγάλο σεβασμό στον Στάλιν, τον Μάο, τον Τσάβεζ αργότερα, τον μεγάλο Οτσαλάν˙ ξέρετε, αυτόν που προδώσαμε με αντάλλαγμα το Ευρώ και το Χρηματιστήριο. Αλλά, επειδή υπάρχει και Θεός που βλέπει, το χρηματιστήριο έσκασε σαν φούσκα και το ευρώ είναι η θηλιά που μας περάσανε στον λαιμό οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι που θαυμάζουμε τόσο πολύ. Αυτοί που, ουσιαστικά, μας κατηγορούν γιατί δεν πνίγουμε τους πρόσφυγες στο Αιγαίο αντί να περιμένουμε να πνιγούν από μόνοι τους.
Anyway –που λέμε και στα τιμημένα Γκράβαρα– περάσαν 18 χρόνια από εκείνη την κουβέντα και η πλειονότητα του λαού μας, παρά τα στραπάτσα, παραμένει με τα ίδια μυαλά. Ολυμπιάδα κάναμε, στο ΔΝΤ μπήκαμε, οι Γερμανοί μάς έχουν δέσει χειροπόδαρα κι εμείς συζητάμε βαθυστόχαστα θέματα πίνοντας κοκτέιλ, ή οι πιο λαϊκοί τύποι φραπεδιά. Βγάλαμε ‘‘αριστερή’’ κυβέρνηση η οποία το μόνο μέτρο που έχει πάρει με βάση το πρόγραμμά της ήταν το σύμφωνο συμβίωσης˙ και καλά έκανε εφ’ όσον το είχε στο πρόγραμμά της. Όσοι διαφωνούν(-με) ξιδάκι.
Να μπω στο ζουμί όμως. Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε μετά από τόσα χρόνια μνημονίου αν έχουμε ή όχι δικαίωμα αντίστασης και πού φτάνουν τα όρια και λοιπές μέντολες. Όταν η όποια κυβέρνηση ρίχνει τόσο πολύ και τόσο βίαια το βιοτικό επίπεδου του λαού ενώ δεν του επιτρέπει είτε να εργάζεται είτε να πληρώνεται όσο αξίζει η εργασία του (σύμφωνα με τους Κανόνες της Εκκλησίας, αυτός που δεν πληρώνει τους εργάτες του ή δεν τους πληρώνει όσο πρέπει, αντιμετωπίζει τα ίδια επιτίμια με το δολοφόνο), τότε είναι παράνομη και άρα ο λαός έχει το δικαίωμα αντίστασης. Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος (και ακόμα χειρότερα η ΕΕ) έχει μέσα καταστολής, προπαγανδιστικά μέσα και είναι ο ισχυρός της υπόθεσης. Και ο ισχυρός πέφτει μόνο αν τον χτυπήσεις με μεγάλη ισχύ.
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα: αντίσταση λοιπόν. Είναι καιρός να σοβαρευτούμε νομίζω. Σε σοβαρά προβλήματα πρέπει να υπάρχουν σοβαρές απαντήσεις. Το κίνημα ‘‘Δεν πληρώνω’’ ήταν μια καλή προσπάθεια. Δεν κατάφερε να μεγαλώσει, όμως, άρα απέτυχε. Γιατί το κίνημα, όταν δεν κινητοποιεί, δεν είναι κίνημα.
Γιατί απέτυχε; Διότι ο Έλληνας είναι ακόμη ραγιάς. Απλά αντάλλαξε τους Οθωμανούς με τους Ευρωπαίους. Οπότε, αφού ξεκίνησες κάτι και δεν το σταμάτησες εγκαίρως, τώρα έρχεται η λυπητερή. Άλλωστε, εκ των πραγμάτων, δεν νομίζω ότι οδηγούσε και πουθενά. Όπως και όλα τα παρόμοια κινήματα που προέρχονται από τη λεγόμενη ‘‘Ευρωπαϊκή Αριστερά’’. Γιατί οι σημερινοί πολίτες είναι απλώς προϊόντα της 30χρονης παρακμής της κοινωνίας μας˙ θέλουν αντίσταση χωρίς ευθύνες. Θέλουν να κάνουν κάτι παράνομο χωρίς να είναι έτοιμοι για την αντίδραση του νόμου.
Και για μα μην κοροϊδευόμαστε, ο νόμος είναι το όπλο του ισχυρού. Κατοχυρώνει ιδιοκτησία για χάρη αυτού που έχει πολλά. Αν ενδιαφερόταν για όλους θα καθιέρωνε κοινοκτημοσύνη. Η ιδιοκτησία, σύμφωνα με τους Πατέρες, είναι προϊόν της Πτώσης του ανθρώπου. Φυσική κατάσταση είναι η κοινοκτημοσύνη και η αλληλεγγύη.
Για να γίνω ακόμα πιο σαφής, ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από το δυσβάστακτο χρέος είναι να φύγεις μακριά από τους δανειστές, να τιμωρήσεις παραδειγματικά αυτούς που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση και να προετοιμαστείς για όταν θα στείλουν τα σκυλιά τους να σε κυνηγήσουν. Για να το φέρω σε πιο μικρή κλίμακα, αν κάποιος στη γειτονιά σου έχει για κάποιο λόγο δύναμη και κάνει κατάχρηση αυτής της δύναμης, έχεις δυο επιλογές: ή θα τον πολεμήσεις με όλα τα μέσα, περιμένοντας την όποια αντίδραση, ή θα κάτσεις να τον ανεχτείς. Ημίμετρα δεν υπάρχουν.
Για να τελειώνω, η αντίσταση είναι αναφαίρετο δικαίωμα αλλά είναι πάντοτε παράνομη και έχει επιπτώσεις. Επίσης, αντίσταση χωρίς πολεμική διάθεση είναι αέρας κοπανιστός. Αν θέλουμε τις ανέξοδες μικροπαρανομιούλες να τις λέμε αντίσταση και να εμβαθύνουμε στοχαστικά σε αυτές, είμαι μέσα, γουστάρω. Αλλά να μην περιμένουμε και αποτελέσματα…
