Η Μαριναλέδα είναι ένα χωριό περίπου τρεισήμισι χιλιάδων κατοίκων (όσο δηλαδή ο πληθυσμός των Κυθήρων) στο νότο της Ανδαλουσίας, μέσα σε μια από τις παλαιές αυτοκρατορίες και τις σύγχρονες μητροπόλεις του καπιταλισμού. Εκεί, όμως, υπάρχει μια όαση, μια νησίδα δημοκρατίας, ένα παράδειγμα ανθρώπινης ανάπτυξης, της συλλογικότητας και του κολλεκτιβισμού, μια κοινότητα ανθρώπων που κατόρθωσε ύστερα από πολλούς και δύσκολους αγώνες να κάνει την γη της περιοχής περιουσιακό στοιχείο όλων των κατοίκων και όχι των μεγάλων τσιφλικάδων. Κι αυτό έγινε με την συνεργασία όλων των κατοίκων αλλά και χάρη στη θέληση και το όραμα ενός ανθρώπου, του (πάνω από τρεις δεκαετίες) δημάρχου της, Χουάν Μανουέλ Σάντσεζ Γκορντίγιο. Η Μαριναλέδα έχει κατορθώσει να μην έχει καθόλου ανεργία, η οικονομία της να βασίζεται αποκλειστικά στον πρωτογενή τομέα και στην μεταποίηση.

Η κοινότητα καλλιεργεί την γη της σε τέσσερις κύκλους ώστε να υπάρχει παραγωγή αγαθών σχεδόν όλο τον χρόνο, παράλληλα δραστηριοποιείται στην μεταποίηση των προϊόντων με σύγχρονο τρόπο που να εξασφαλίζει εργασία σε όλους τους ανθρώπους και ανταποδοτικό μεροκάματο για όλους. Μια σημείωση εδώ: η μόνη επαγγελματική κατηγορία που βρίσκεται σε μόνιμη ανεργία είναι η αστυνομία καθώς το επίπεδο εγκληματικότητας στην κοινότητα είναι μηδενικό! Η ανάγκη των ανθρώπων για εργασία, φέρνει όλο και περισσότερο κόσμο στην κοινότητα, αφού πάντα τα κέρδη επενδύονται στον πρωτογενή τομέα για την αύξηση και βελτίωση της παραγωγής. Όλα τα σημαντικά θέματα του χωριού συζητιούνται από όλους τους κατοίκους και οι αποφάσεις λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά, αφού όσοι είναι παρόντες στις συνελεύσεις έχουν δικαίωμα ψήφου.

Μελετώντας τον ουσιαστικό τρόπο αυτοδιαχείρισης της κοινότητας, σκέφτηκα το ποσό πολύ θα έμοιαζε με τα Κύθηρα αν το καθεστώς της Εγχώριου Περιουσίας ήταν πραγματικά ενεργό στο νησί και ήταν ο μόνος φορέας τοπικής αυτοδιοίκησης. Δυστυχώς, τώρα, δεν είναι˙ θα μπορούσε όμως να είναι; Φυσικά και θα μπορούσε αφού έστω και τυπικά το καθεστώς της Εγχώριου υπάρχει και προσφέρει την δυνατότητα για μια διαφορετική οικονομική, κοινωνική και πολιτική οργάνωση του τόπου. Αν θέλαμε μια πρότυπη, εναλλακτική, προοδευτική και αποδοτική ανάπτυξη για τον τόπο μας θα έπρεπε να ρίξουμε το βάρος στην κληρονομιά του τόπου μας. Προτείνω, λοιπόν, την άμεση ενεργοποίηση της Εγχώριου Περιουσίας ως οργανισμού τοπικής αυτοδιαχείρισης με κύρια δραστηριότητα τις νέες μορφές πρωτογενούς ανάπτυξης και μεταποίησης καθώς και τον άμεσο συνεταιρισμό όλων των φορέων παραγωγής και υπηρεσιών.

Τα οφέλη που θα καρπωθεί ο τόπος, και φυσικά οι κάτοικοι, θα είναι εντυπωσιακά και ο τύπος κοινωνικής οργάνωσης συναρπαστικός. Μερικά από τα οφέλη θα είναι η αύξηση της τοπικής παραγωγής σε οτιδήποτε μπορεί να παράγει και να εκτρέφει το νησί, η άνοδος της ανταγωνιστικότητας του νησιού σε σχέση με άλλες περιοχές, η σταδιακή αύξηση του πληθυσμού, η εξάλειψη της ανεργίας, η αειφόρος εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (όπως το νερό), η άνοδος της τουριστικής επισκεψιμότητας του νησιού, η βελτίωση των μεταφορών, η αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας και παιδείας, καθώς και η ανάδειξη μιας πολιτιστικής κουλτούρας ικανής να προσελκύσει και να γοητεύσει κάθε επισκέπτη. Η δε επίδραση ενός τέτοιου τρόπου οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνικής ζωής πάνω στα ήθη των ανθρώπων θα είναι ευεργετική˙ αλλά αυτό είναι ένα θέμα κεφαλαιώδους σημασίας για το οποίο θα πρέπει να γραφτεί ένα άλλο άρθρο.

Η Εγχώριος Περιουσία και η ενεργοποίησή της είναι ο μόνος και ασφαλής τρόπος ανάπτυξης και ευημερίας της κοινότητας και του τόπου μας, είναι η πραγματική δύναμη του νησιού που μπορεί να φέρει την πρόοδο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ας σκεφτούμε τους αγώνες που έχουν κάνει διάφορες κοινότητες σε όλο τον κόσμο για να πάρουν στα χέρια τους και στην διαχείριση τους μερικές εκτάσεις γης προς καλλιέργεια, με πολύ πόνο, αγωνία και αίμα, ενώ εμείς την έχουμε αποκλειστικά στην ιδιοκτησία μας και παρ’ όλ’ αυτά μαραζώνουμε, ψάχνοντας τρόπους για την ενίσχυση της οικονομίας του νησιού. Ας αντιληφθούμε, επιτέλους, ότι η λύση είναι εντός μας, κλειδωμένη σε μερικά συρτάρια, περιμένοντας ανθρώπους με πολιτική βούληση αλλά κυρίως με όραμα που θα κάνουν την διάφορα. Υπάρχουν;