Το πιο όμορφο πράγμα που συνοδεύει στη σκέψη μου την ιδέα του Τσιρίγου είναι ότι στεκόταν πάντα, μέχρι και σήμερα, ένα πιστό καταφύγιο για κάθε λογής ανήσυχες και κατατρεγμένες ψυχές. Ο ντόπιος λαός, αν και συντηρητικός στους τύπους και τους τρόπους, εμπνέεται, φαίνεται, από τους διασταυρούμενους ανέμους που φυσούν από Ανατολή και Δύση και στέκεται ανοιχτός στο νέο και το διαφορετικό.
Στο Τσιρίγο έφτασα και εγώ να νιώθω πως είμαι στο σπίτι μου, χωρίς να έχω σε αυτό τις αναφορές καταγωγής μου. Στο Τσιρίγο γνώρισα και τη μεγαλύτερη ποικιλία ανθρώπων, συναναστράφηκα ξένους, μετανάστες, ομογενείς, Ευρωπαίους αλλοδαπούς, Έλληνες από κάθε μεριά της χώρας, ταλαντούχους, ρομαντικούς, πρωτοπόρους, μοναχικούς, ιεραπόστολους, καλλιτέχνες, πνευματικούς, γέρους, νέους, παιδιά, άντρες, γυναίκες και γκέι.
Στους τελευταίους, λοιπόν, σε όλους τους γκέι Κυθήριους συμπολίτες μας, είτε πρόκειται για επίσημα ζευγάρια (με γάμο από το εξωτερικό) είτε μεμονωμένα πρόσωπα που δεν φοβήθηκαν να υπερασπιστούν τον τρόπο ζωής τους, θέλω -με αφορμή την επικαιρότητα- να αφιερώσω τούτο το μικρό σημείωμα. Γιατί είναι κέρδος για κάποιον που ζει μόνιμα σε μια κλειστή επαρχιακή κοινωνία, να βλέπει να γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια του όλες οι προκαταλήψεις και οι εκφοβισμοί των σκοταδιστικών κύκλων. Ο μικρός τόπος έχει αυτό το καλό. Σε αφήνει να δεις τον άνθρωπο πίσω από την ταμπέλα˙ η προσωπική επαφή και εμπειρία σε βάζει να αναζητάς όλο και πιο ουσιαστικούς τρόπους για να κρίνεις τον άνθρωπο και να βγάζεις τα συμπεράσματά σου για την ζωή.
Έτσι, εκπαιδεύεσαι εύκολα να μην δίνεις σημασία στο αν π.χ. ο δάσκαλος του σχολείου θέλει να ζει με άντρα ή με γυναίκα και να καταφέρνεις να χτίσεις μαζί του την σχέση που έχεις με κάθε δάσκαλο. Το ίδιο και με τους γείτονες, τους συνεργάτες, τους συναθλητές, τους καλλιτέχνες και τους επαγγελματίες τους τόπου σου. Εν τέλει, όλους τους δυνάμει φίλους σου. Καταλαβαίνεις γρήγορα ποιο μπορεί να θεωρείται κακό και ποιο καλό, ποιο είναι εκείνο που μπορεί να σπείρει πόνο και ποιο χαρά. Μαθαίνεις, με άλλα λόγια, να αναγνωρίζεις και να εκτιμάς την αγάπη, από όπου και αν προέρχεται αυτή.
Για όλα αυτά, η παρουσία στον τόπο, των ανθρώπων εκείνων που με το θάρρος τους και το παράδειγμά τους αναβάθμισαν το νόημα της λέξης ‘‘αξιοπρέπεια’’ και έθεσαν εκ νέου και επί της ουσίας τα κριτήρια της κοινωνικής ανοχής / αποδοχής, αποτελεί δώρο για το νησί, που πολύ καλά κάνει και τους αγκαλιάζει, όπως όλους μας.
Καλά Χριστούγεννα!
