Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
«Η ρήξη με το μηδέν» απόσπασμα

Η αφήγηση του Χριστιανισμού για την ενανθρώπιση του Θεού του έχει ως κέντρο βάρους την πιο αποφασιστική αλληλεγγύη προς τους απόκληρους.

Αλληλεγγύη που εκδηλώνεται όχι με κάποιες χειρονομίες, αλλά με την ταύτιση μαζί τους. Ο Χριστός δεν στηρίζει απλώς τους απόκληρους· γίνεται απόκληρος.

Η αλλαγή του εαυτού είναι τρόπος αλλαγής του κόσμου. Ο Χριστός δεν γεννιέται σε παλάτι, αλλά ούτε καν σε σπιτικό. Γεννιέται καθ’ οδόν…

«Slave Regina»

της Κατερίνας Μαριάτου

«-Μαρία τι σαστίζεις; Πόσο σε αποσβόλωσε αυτό που κουβαλάς;
-Πέστε μου, εξηγήστε μου, τον γιο μου τον ανύπαρκτο, ανύπαρκτη γεννώ; Άνανδρη, δίχως έρωτα, μητέρα, δίχως σπέρμα. Του ανέμου γύρη μ’ έχρισε; Πόσο στ’ αλήθεια ταιριαστό Θεέ να σε υμνούνε, έξω από νόμο φυσικό, που θέσπισες, μα αλλάζεις; Σου ’χε βαρέσει βρε ουρανέ, στα ζάρια να με παίξεις, και εγώ λεχώνα βρέθηκα, με ένα βυζανιάρικο Χριστό• καθώς ήταν γραφτό στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, παρθενεύω!»

(Από τα Καθίσματα των Χριστουγέννων)

Ειδώλιο Κουροτρόφου Κυθήρων

του αρχαιολόγου Άρη Τσαραβόπουλου

Το αγαλμάτιο – ειδώλιο είναι πήλινο με καστανό χρώμα. Αποδίδεται στους Μυκηναϊκούς χρόνους˙ στο Ευρετήριο του Μουσείου χρονολογείται πιο συγκεκριμένα στην ΥΕ ΙΙΙ Β΄ περίοδο (περίπου 1330-1200 π.Χ.). Ανήκει στον τύπο της ‘‘Κουροτρόφου’’ ή ‘‘Βρεφοκρατούσας’’ ο οποίος συνεχίζει έως τα χριστιανικά χρόνια. Για τη χρήση του ειδωλίου δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά διότι δεν γνωρίζουμε επακριβώς τις συνθήκες εύρεσης…

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η Επανάσταση της Εκκλησίας
του παπα-Κώστα Λαγού

Καλό είναι να τα σκεφτούμε αυτά με την ευκαιρία μια γιορτής η οποία μάς θυμίζει ότι η Παναγία, για να ανοίξει ο δρόμος για τη σωτηρία μας, επέλεξε να την υποπτευθούν ως μοιχαλίδα, να γεννήσει σε μια σπηλιά περιτριγυρισμένη από ζώα, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και στο τέλος να δει τον Υιό της να βασανίζεται και να θανατώνεται ενώ ήταν ο μόνος αθώος που περπάτησε σε αυτή τη γη. Αν αυτά δε μας συγκινούν, τότε κακώς φέρουμε τον τίτλο του χριστιανού…